شادکامی در کارکنان بخش سلامت: برخی عوامل زمینه‌ای و شغلی مرتبط با آن

مقدمه: شادکامی به عنوان یکی از احساسات ریشه‌ای انسان، نقشی تعیین کننده در سلامت فرد و جامعه دارد و می‌تواند به عنوان کاتالیزور و تسهیل ‌کننده، در توسعه‌ی جوامع نیز نقش داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی شادکامی در کارکنان بخش سلامت و برخی متغیرهای جمعیتی و شغلی مرتبط با آن بود.روش‌ها: این تحقیق به روش مقطعی در زمستان 1392 و بهار 1393 در کارکنان بخش سلامت شهر کرمانشاه انجام شد. از 537 پرسش‌نامه‌ی ارایه شده، تعداد 480 نفر پرسش‌نامه‌ی شادکامی آکسفورد (ohi یا oxford happiness inventory) را به همراه سوالات زمینه‌ای و شغلی تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 18 و با کمک آزمون‌های توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) و استنباطی متناسب (همبستگی pearson، t و regression) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین سنی پاسخ دهندگان 8/6 ± 35/8 سال بود. 144 نفر از پاسخ ‌دهندگان مرد (30/2 درصد) و بقیه زن بودند. از نظر سطوح شادکامی، بیشتر پاسخگویان، کمی شاد بوده‌اند (279 نفر یا 58/1 درصد). همچنین، میانگین نمره‌ی کلی شادکامی برابر با 14/80 ± 38/30 بود. از نظر میانگین نمره‌ی شادکامی، پزشکان بیشترین نمره‌ی شادکامی (21/17 ± 47/19) و ماماها کمترین نمره (11/38 ± 35/39) را کسب کردند. همچنین، در مدل regression، متغیرهای دوست داشتن شغل، رضایت از سلامت و سطح تحصیلات، 5/21 درصد از تغییرات شادکامی را تبیین کردند (0/215 = rad، 0/220 = 2r، 0/469 = r).نتیجه‌گیری: شادکامی کارکنان بخش سلامت پایین‌تر از متوسط بود. لزوم اقدامات و برنامه‌ریزی در راستای افزایش شادکامی در این کارکنان، به خصوص کارشناسان مامایی توصیه می‌شود.