بررسی نتایج حاصل از درمان توسط تکنیک‌های کمک باروری در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان

مقدمه: امروزه استفاده از تکنیک‌های کمک باروری، مشکل بسیاری از افراد نابارور را برطرف نموده است. تکرار سیکل‌های درمانی، صرف وقت و هزینه‌ی به نسبت زیاد و مشکلات احتمالی ناشی از بیهوشی‌های مکرر، محققین را به سمت یافتن راه‌هایی برای پیش‌بینی میزان موفقیت هر یک از تکنیک‌ها هدایت نموده است. این تحقیق، با هدف بررسی میزان موفقیت روش‌های کمک باروری انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، گذشته نگر بود و جمعیت مورد مطالعه، 71 زوجی بودند که طی شش ماهه‌ی اول سال 1392 جهت انجام تکنیک‌های کمک باروری به مرکز درمان ناباروری شهید بهشتی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. معیار اصلی در حصول نتایج، بارداری بالینی دو هفته پس از قرار دادن جنین در رحم مادر بود. اطلاعات مورد نیاز مانند سن و نتایج آزمایش‌های مایع منی و نیز نتیجه‌ی حاصل از انجام تکنیک‌های کمک باروری، از پرونده‌ی این بیماران استخراج شد. یافته‌ها: از کل زوج‌های تحت بررسی، 42 مورد تحت درمان به روش تلقیح داخل رحمی اسپرم (iui یا intrauterine insemination) و 29 مورد تحت درمان به روش لقاح آزمایشگاهی (ivf/icsi یا in vitro fertilization/intracytoplasmic sperm injection) قرار گرفتند. از 42 دوره iui، 10 دوره‌ی موفق (23/8 درصد) و از 29 دوره ivf/icsi نیز 7 دوره‌ی موفق (24/1 درصد) دیده شد. میانگین سنی زنان و مردان و مدت زمان ناباروری در دو گروه موفق و ناموفق در مورد روش iui اختلاف آماری معنی‌داری نداشت. در حالی که این میانگین در مورد روش ivf/icsi معنی‌دار بود. میان پارامتر‌های اسپرمی نیز بین دو گروه موفق و ناموفق در گروه درمانی iui ارتباط آماری معنی‌داری یافت نشد، اما در مورد گروه درمانی ivf/icsi درصد اسپرم‌های سریع به صورت معنی‌داری در دو گروه موفق و ناموفق متفاوت بود. نتیجه‌گیری: آنالیز مرسوم منی و سن زن و شوهر نمی‌توانند پیش‌بینی کننده‌ی نتایج استفاده از روش iui باشند، اما میزان موفقیت روش ivf/icsi در موارد سن پایین‌تر زوجین، همچنین مدت زمان ناباروری کمتر و پارامترهای اسپرمی بهتر، افزایش می‌یابد.