بررسی تاثیر باکتریوفاژ جدا شده از نمونه‌های آب بیمارستان بر سویه‌های مقاوم به درمان (mdr) سودوموناس آئروژینوزا

مقدمه: مقاومت عفونت‌‌های باکتریایی به آنتی‌بیوتیک‌ها به علت مصرف بیش از حد آنتی‌‌بیوتیک‌ها و مکانیسم‌های متعدد مقاومت به آن‌ها توسط باکتری‌ها رو به افزایش است. باکتری‌های مقاوم به چند دارو (mdr یا multidrug resistance) در بخش‌های مختلف بیمارستان از جمله بخش مراقبت‌های ویژه (icu یا intensive care unit)، باعث بروز عفونت‌های مهم بیمارستانی شده‌اند که درمان آن‌ها با آنتی‌بیوتیک‌ها را با مشکل مواجه ساخته است. استفاده از روش‌های جایگزین مانند استفاده از باکتریوفاژها، یکی از راه‌های حل این معضل است. باکتریوفاژها یکی از عوامل مهم ضد باکتریایی می‌باشند که به طور اختصاصی به باکتری‌های میزبان خود حمله می‌کنند و باعث انهدام آن‌ها می‌شوند. هدف از این مطالعه، جداسازی فاژهای اختصاصی سودوموناس آئروژینوزا و بررسی تاثیر آن‌ها بر روی سویه‌های مقاوم به چند دارو سودوموناس آئروژینوزا بود. روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی در سال 1392، جدایه‌های سودوموناس آئروژینوزا از نمونه‌های کلینیکی ﺑﻴمﺎران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه ﺑﻪ روش بیوشیمیایی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻮیت شد. ﺳﭙﺲ، اﻟﮕﻮی ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﺘﻲ‌ﺑﻴﻮﺗﻴﻜﻲ آن‌ﻫﺎ با استفاده از روش ﻛﺮبی ﺑاﺋﺮ بر طبق دستورالعمل clsi (clinical and laboratory standards institute) ﺗﻌﻴﻴﻦ و به عنوان اندیکاتور میزبان جهت جستجوی فاژ از منابع آب استفاده گردید. یافته‌ها: 42 سویه‌ی سودوموناس آئروژینوزا از بخش مراقبت‌های ویژه به دست آمد. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که 88 درصد ایزوله‌ها به آمیکاسین، 90 درصد به سفی‌پیم، 85 درصد به سفتازیدیم، 90 درصد به جنتامایسین، 75 درصد به ایمی‌پنم و مروپنم و همچنین 95 درصد جدایه‌ها به سیپروفلوکسازین مقاوم بودند. در آزمایش‌های جداسازی فاژ، تنها از نمونه‌ی آب فاضلاب بیمارستان باکتریوفاژ لیتیک جداسازی شد و باکتریوفاژ جداسازی شده بر روی سودوموناس آئروژینوزاهای غیر مقاوم به چند دارو و 3 سویه‌‌ی باکتری گرم منفی دیگر تاثیری نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به مقاومت سودوموناس آئروژینوزا به آنتی‌بیوبیک‌های رایج استفاده از روش‌های درمانی جدید مانند فاژدرمانی افق جدیدی را در درمان عفونت‌های باکتری که به تمامی آنتی بیوتیک‌ها مقاومند باز می‌کند.