اثر داروی سیلی مارین بر بیان گیرنده‌ی کموکاینی 3cxcr مربوط به لنفوسیت‌های کمکی نوع 1

مقدمه: سیلیمارین یک کمپلکس فلاونولیگنان مشتق از گیاه خار مریم (milk thistle) با نام علمی silybummarianum است که به خاطر اثرات حفاظت کبدی و ضد التهابی‌اش معروف است. در سال‌های اخیر، توجه محققان به اثرات تعدیل ایمنی (immunomodulatory) این گیاه معطوف شده است و در این خصوص، مطالعاتی انجام گردیده است. در مطالعه‌ی حاضر، اثر داروی سیلی مارین بر بیان گیرنده‌ی کموکاینی 3cxcr (3chemokine (c-x-c motif) receptor) لنفوسیت 1th (1t helper) در مقایسه با دی متیل سولفوکساید (dmso یا dimethyl sulfoxide) مورد بررسی قرار گرفت.روش‌ها: ابتدا از افراد سالم خون‌گیری انجام شد (8 = n). سپس با استفاده از فایکول سلول‌های تک هسته‌ای، خون محیطی (pbmc یا peripheral blood mononuclear cell) جداسازی گردید و در محیط rpmi (roswell park memorial institute medium) و در مجاورت سیلی مارین و dmso با غلظت مناسب (mµ 100) قرار گرفت. درصد سلول‌های t+4cd بیان کننده‌ی گیرنده‌ی کموکاینی در بین جمعیت‌های لنفوسیت‌های t توسط رنگ‌های fitc (fluoresseinisothiocyanate) و pe (phycoerythrin) که روی آنتی بادی‌های منوکلونال ضد انسانی کونژوگه شد، با استفاده از فلوسایتومتری نسبت به شاهد منفی (dmso) تعیین گردیدیافته‌ها: سیلی مارین در غلظت مورد استفاده (mµ 100) در مقایسه با dmso به طور قابل ملاحظه‌ای باعث افزایش بیان گیرنده‌ی 3cxcr گردید (0/05 > p).نتیجه‌گیری: ارزیابی سیلی مارین بر بیان گیرنده‌های کموکاینی، به عنوان یک عامل تعدیل کننده‌ی ایمنی (modifier) نشان داد که در شرایطی که سرکوب ایمنی (immunosuppression) مورد نیاز است، می‌تواند داروی ارزشمندی باشد