بررسی تاثیر پیشگیرانه‌ی میدازولام و هالوپریدول در زمان القای بیهوشی بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل استرابیسم

مقدمه: تهوع و استفراغ از عوارض شایع بعد از عمل جراحی به ویژه پس از جراحی استرابیسموس چشم می‌باشد. استفاده‌ی پیشگیرانه از یک دارو مثل میدازولام به تنهایی، تاثیر کمتری در کاهش میزان این عارضه داشته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ترکیب هالوپریدول و میدازولام وریدی در میزان شدت تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی استرابیسم بود.روش‌ها: در یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور، 90 بیمار با سن 60-18 سال کاندیدای عمل جراحی استرابیسم مراجعه کننده به مرکز چشم‌پزشکی فیض اصفهان انتخاب شدند. نمونه‌ها به صورت تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم گردیدند. در گروه a در زمان القای بیهوشی میدازولام به میزان mg/kg 0/05 و تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 2/5، در گروه b میدازولام به میزان mg/kg 0/05 و تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 2/5 و هالوپریدول به میزان mg/kg 0/05 و در گروه c تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 5 تجویز شد. میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل و همچنین میزان نیاز به داروی ضد استفراغ در ریکاوری و بخش تا 24 ساعت در بیماران سه گروه ارزیابی شد و با یکدیگر مقایسه گردید.یافته‌ها: در بیماران گروه b میزان بروز تهوع و استفراغ در مقایسه با گروه‌های a و c در ریکاوری و بخش کمتر بود (0/05 > p). میزان استفاده از داروهای ضد استفراغ به صورت واضحی در گروه b در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود.نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع زیاد تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسموس چشم، استفاده‌ی پیشگیرانه از ترکیب وریدی میدازولام و هالوپریدول جهت کاهش این عارضه می‌تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.