بررسی ارتباط بیان ژن pten با شاخص‌های پاتولوژی در بیماران مبتلا به سرطان پستان با روش ایمونوهیستوشیمی

مقدمه: در سرطان پستان آسیب‌های ژنتیکی و عوامل اپی ژنتیکی نقش اصلی را دارند. پروتئین pten (phosphatase and tensin homolog) که محصول ژن pten می‌باشد، مهم‌ترین عامل سرکوب کننده‌ی تومور است که با روش ایمونوهیستوشیمی قابل ردیابی است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان بیان ژن pten با شاخص‌های آسیب‌شناسی و بافتی در سرطان پستان می‌باشد.روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی بر روی تعداد 100 نمونه‌ی مبتلا به سرطان پستان که در سال‌های 92-1389 به بیمارستان‌های شهر سبزوار مراجعه کرده بودند، انجام شد. بعد از ثابت کردن نمونه‌ها در فرمالین، پاساژ بافتی و مقطع‌گیری انجام شد. سپس اسلایدها با هماتوکلیسن و ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. تشخیص آسیب‌شناسی توسط دو پاتولوژیست به صورت جداگانه انجام گرفت. بیان ژن pten بعد از ماسک‌زدایی با روش ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی اختصاصی (primary specific rabbit monoclonal pten antibody) در نمونه‌ها مشخص شد و با میکروسکوپ نوری از اسلایدها تصویر گرفته شد. داده‌ها با آزمون 2χ و آزمون fisher's exact تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: از تعداد 100 نمونه‌ی بدخیمی مورد مطالعه، 70 نمونه‌ (70 درصد) با بیان ژن pten همراه بودند و 30 مورد (30 درصد) فاقد بیان ژن pten بودند. در حالی که تمام نمونه‌های غیر سرطانی (نمونه‌های سالم) با بیان بالای ژن pten همراه بودند. بین درجه‌ی تمایز و مرحله‌ی تومور ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد (0/050 < p)؛ اما بین بیان بالای ژن pten با مرحله‌ی تومور ارتباط معنی‌داری وجود داشت. بین بیان بالای ژن pten با درجه‌ی پایین تومور نیز ارتباط معنی‌داری مشاهده شد (050/0 < p). میزان بیان ژن pten در تومورهای مهاجم مجرا نسبت به تومورهای غیر مهاجم سرطان پستان کمتر مشاهده شد.نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، بیان ژن pten در بیمارانی که در درجه‌ی بالای بیماری قرار داشتند، کمتر مشاهده شد. بنابراین، عدم بیان ژن pten در نمونه‌های سرطانی، می‌تواند نشانه‌ای از پیش‌آگهی بد قلمداد شود.