بررسی وضعیت متیلاسیون ژن‌های 1sfrp و 2sfrp در بیماران مبتلا به لوسمی میلوییدی حاد در زمان تشخیص

مقدمه: لوسمی میلوییدی حاد (aml یا acute myeloid leukemia) گروه هتروژنی از بدخیمی‌های هماتولوژیک می‌باشند که عوامل زیادی در پاتوژنز آن‌ها دخیل هستند. متیلاسیون dna در نواحی cpg (cytosine-phosphate-guanine) پروموتور بعضی از ژن‌ها نقش مهمی در شروع و پیشرفت تومورها دارد. پروتئین‌های sfrp (secreted frizzled-related protein)، تنظیم کننده‌های منفی مسیر سیگنالینگ wnt می‌باشند. در مطالعه‌ی حاضر، وضعیت متیلاسیون ژن‌های 2sfrp و 1sfrp در بیماران aml تازه تشخیص داده شده و افراد سالم مورد بررسی قرار گرفته است.روش‌ها: نمونه‌ی خون محیطی 43 بیمار aml در زمان تشخیص و 25 فرد طبیعی به عنوان شاهد جهت بررسی وضعیت متیلاسیون دو ژن 2sfrp و 1sfrp مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی وضعیت متیلاسیون ژن‌های 2sfrp و 1sfrp از تکنیک msp (methylation specific- pcr یا methylation specific- polymerase chain reaction) استفاده شد. از آزمون mann–whitney u برای بررسی ارتباط بین هایپرمتیلاسیون ژن‌های 2sfrp و 1sfrp با پارامترهای بالینی بیماران استفاده شد.یافته ها: برای ژن 1sfrp در افراد بیمار از 43 نمونه 13 مورد (30/2 درصد) و برای ژن 2sfrp از 43 نمونه 9 مورد (20/9) هایپرمتیله بود. در هیچ کدام از نمونه‌های شاهد که مربوط به افراد سالم بودند، متیلاسیون این دو ژن مشاهده نشد. بیشترین هایپرمتیلاسیون 1sfrp ( p=0/28) و 2sfrp ( p=0/004 ) در زیر گروه 0m مشاهده شد.نتیجه‌گیری: متیلاسیون ژن‌های 2sfrp و 1sfrp همانند بسیاری از سرطان‌های توپر، در بیماران مبتلا به aml نیز دیده می‌شود. از این رو احتمال می‌رود که متیلاسیون این ژن‌ها در شروع بیماری نقش داشته باشد.