مقایسه‌ی تاثیر داربست‌های بر پایه‌ی ابریشم بر تمایز کندروسیت‌های خرگوشی

مقدمه: آرتروز به دلیل آسیب به مفاصل در میان افراد کهنسال و نیز ورزشکاران شایع است که منجر به درد، شکنندگی، محدودیت حرکتی و تورم بافت می‌شود. در بازتولید غضروف به روش مهندسی بافت، استفاده از داربست مناسب برای حفظ تمایز سلولی ضروری می‌باشد؛ زیرا کندروسیت‌‌هایی که به صورت تک لایه کشت داده می‌شوند‌، تمایز غضروفی خود را از دست می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه‌ی حفظ تمایز غضروفی کندروسیت‌های جدا شده از بافت غضروف خرگوشی در داربست ابریشم و داربست کامپوزیتی ابریشم- کندروئیتین سولفات- آلژینات بود.روش‌ها: داربست ابریشم و داربست کامپوزیتی ابریشم- کندروئیتین سولفات- آلژینات به روش خشکاندن انجمادی تهیه گردید. ساختار داربست‌ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. کندروسیت از بافت غضروف مفصلی خرگوش استخراج شد و در داربست‌های تهیه شده به مدت 14 روز کشت داده شد. درصد بقای سلولی توسط روش mtt (bromide diphenyltetrazolium-5،2-(yl-2-dimethylthiazol-5،4)-3) اندازه‌گیری شد. برای بررسی ترشح گلیکوزآمینوگلیکان از روش رنگ‌آمیزی آلسیان بلو و برای بررسی میزان بیان ژن کلاژن نوع ii از real-time pcr (real-time polymerase chain reaction) استفاده گردید.یافته‌ها: مطالعه با میکروسکوپ الکترونی روبشی به هم پیوستگی تخلخل‌ها را در داربست کامپوزیتی نشان داد. نتایج آزمون mtt، عدم سمیت سلولی داربست‌‌های تهیه شده را تایید کرد. میزان ترشح گلیکوزآمینوگلیکان‌ها و نیز میزان بیان کلاژن نوع ii با تفاوت معنی‌داری از نظر آماری در داربست کامپوزیتی بیشتر بود (0/050> p).نتیجه‌گیری: داربست کامپوزیتی ابریشم- کندروئیتین سولفات- آلژینات برای حفظ تمایز کندروسیت‌ها بسیار مناسب‌تر از داربست ابریشم و یا کشت تک لایه‌ی کندروسیت‌ها می‌باشد.