تاثیر ریکاوری از طریق شناوری در آب سرد روی شاخص‌های آسیب عضلانی و سلول‌‌های خونی سیستم ایمنی

مقدمه: انجام فعالیت بدون ریکاوری مناسب، سبب آسیب‌های ساختاری در عضلات می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ریکاوری از طریق شناوری در آب سرد و ریکاوری غیر فعال پس از فعالیت بی‌هوازی روی شاخص‌های آسیب عضلانی و تعداد سلول‌های خونی بود. روش‌ها: 10 نفر از شناگران زن فعال دانشگاه صنعتی اصفهان با میانگین سن 2/2 ± 19/8 سال، در دو روز جداگانه و به فاصله‌ی 1 هفته، در محل اجرای آزمون حضور یافتند. آزمودنی‌ها در هر روز شنای 100 متر کرال سینه را اجرا و پس از آن در یکی از روش‌های ریکاوری 15 دقیقه‌ای شامل نشستن در کنار استخر و شناوری در آب سرد cᵒ 23 شرکت کردند و در ادامه‌ی هر دو روش ریکاوری، آزمودنی‌ها به مدت 45 دقیقه در کنار استخر نشستند. شاخص‌های آسیب عضلانی شامل ck (creatine kinase) و ldh (lactate dehydrogenase) و تعداد سلول‌های سفید 1 ساعت قبل از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد. یافته‌ها: شناوری در آب سرد سبب کاهش معنی‌دار ck نسبت به گروه شاهد و عدم تغییر معنی‌دار لکوسیت‌ها، نوتروفیل‌ها و مونوسیت‌ها پس از گذشت 1 ساعت از انجام فعالیت شد. در هر دو گروه، 1 ساعت بعد از شنای 100 متر، ldh نسبت به مقادیر استراحتی، افزایش معنی‌داری نشان داد. همه‌ی متغیرها به جز ck، 24 ساعت پس از فعالیت به سطح پایه برگشتند. نتیجه‌گیری: شناوری در آب سرد پس از فعالیت‌های بی‌هوازی، می‌تواند سبب کاهش تعداد گلبول‌های سفید و آسیب شود و روند ریکاوری را تسریع بخشد.