تغییر تک نوکلئوتیدی 1800247rs پروموتر ژن استئوکلسین در بیماران مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید

مقدمه: کارسینوم مدولاری تیرویید توموری بدخیم با منشا سلول‌های پارافولیکولار تیرویید می‌باشد. استئوکلسین مهم‌ترین پروتئین غیر کلاژنی استخوان است و ژن آن بر روی کروموزوم شماره‌ی 1 قرار دارد. پلی‌ مورفیسم مهم در پروموتر ژن استئوکلسین در محل 298- (1800247rs) می‌باشد که در آن باز c به t تبدیل می‌شود. در این مطالعه، جهت بررسی حضور این پلی مورفیسم در بیماران مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید، پروموتر ژن استئوکلسین مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: تعداد افراد بیمار و سالم شامل 200 نفر بودند که 106نفر آنان را مرد و 94 نفر آنان را زن تشکیل می‌دادند (100 نفر بیمار یا مورد و 100 نفر به عنوان شاهد). میانگین سنی در جمعیت بیمار ٣/11 ± 0/٣535/0 سال و در گروه شاهد 8/1٣ ± 37/0 سال بود. dna ژنومی نمونه‌ها پس از استخراج، به روش نمک اشباع/ پروتئیناز k با روش pcr-sequencing تحت مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با آنالیز آماری لجستیک رگرسیون و نرم‌افزار spss نسخه‌ی 16 با سطح اطمینان 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در گروه مورد، فراوانی ژنوتیپی هموزیگوت cc 7 درصد، هموزیگوت tt 48 درصد و هتروزیگوت ct 45 درصد بود.در گروه شاهد، فراوانی‌های ژنوتیپی به شرح زیر بود: cc 8 درصد، tt 55 درصد و ct 37 درصد بود. در گروه مورد، فراوانی آللی c 29/5 درصد و فراوانی آللی t 70/5 درصد و در گروه شاهد فراوانی آللی c 35/5 درصد و فراوانی آللی t 64/5 درصد بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بین فراوانی آللی و ژنوتیپی در دو گروه بیمار و سالم تفاوت معنی‌داری دیده نشد، از این رو، پلی مورفیسم ذکر شده با بیماری ارتباطی ندارد و همچنین این تغییر تک نوکلئوتیدی، با بروز بیماری ارتباط ندارد.