سلژیلین عامل افزایش تمایز سلول‌های بنیادی عصبی موش به نورون

مقدمه: مطالعه‌ی تاثیر عوامل مختلف بر تمایز سلول‌های بنیادی عصبی، به دلیل قابلیت استفاده از این سلول‌ها در درمان بیماری‌های نورودژنراتیو از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مطالعه تاثیر سلژیلین بر میزان تمایز سلول‌های بنیادی عصبی موش مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: سلول‌های بنیادی عصبی از دیواره‌ی بطن‌های جانبی مغز موش‌های نر 3-2 ماهه نژاد 57c جداسازی شد. به منظور ارزیابی اثر سلژیلین بر درصد تمایز سلول‌های بنیادی عصبی به نورون، آستروسیت و الیگودندروسیت از تکنیک ایمونوسیتوشیمی استفاده شد. سلول‌های بنیادی عصبی در معرض غلظت‌های مختلف سلژیلین (9-^10، 8-^10، 7-^10 و 6-10^ مولار) با دوره‌ی زمانی 7 روزه قرار داده شدند. در پایان این دوره، نمونه‌ها در معرض آنتی بادی‌های اختصاصی بر علیه نورون (β tubulin)، آستروسیت (gfap یا glial fibrillary acidic protein) و الیگودندروسیت (osp یا oligodendrocyte-specific protein) قرار گرفتند. تعداد سلول‌های تمایز یافته، شمارش و به صورت درصد نسبت به کل سلول‌ها گزارش شد. یافته‌ها: سلژیلین سلول‌های β tubulin مثبت را در غلظت‌های 9-10، 8-10 و 7-10 مولار افزایش و سلول‌های gfap مثبت را در غلظت 6-10 مولار به طور معنی‌داری نسبت به شاهد کاهش داد. نتیجه‌گیری: سلژیلین میزان تمایز به نورون را در سلول‌های بنیادی عصبی افزایش می‌دهد و احتمال می‌رود بتوان از این دارو در آماده کردن سلول‌های بنیادی عصبی جهت پیوند استفاده کرد.