ازوفاژکتومی بدون پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی

مقدمه:سرطان مری از بیماری‌های مهلک در دنیا محسوب می‌شود و در ایران به ویژه در شمال کشور، از شیوع بالایی برخوردار است. درمان اصلی این بیماری جراحی است. به دلیل انجام ناگزیر واگوتومی حین ازوفاژکتومی ،انجام یا عدم انجام پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی به عنوان روشی جهت درناژ پیلور و جلوگیری از تاخیر در تخلیه‌ی معده، در بین جراحان مورد بحث و اختلاف نظر است. هدف از این مطالعه، بررسی عوارض ازوفاژکتومی بدون پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی بود. روش‌ها:در این مطالعه‌ی آینده‌نگر، میزان عوارض پس از عمل جراحی ازوفاژکتومی بدون پیلورومیوتومی یا پیلوروپلاستی در 50 بیمار مبتلا به سرطان مری بررسی شد. یافته‌ها:از مجموع 50 بیمار 48 درصد زن و 52 درصد مرد و از این بین، 92 درصد مبتلا به scc (squamous cell carcinoma) و 8 درصد مبتلا به آدنوکارسینوم بودند. عوارض زودرس پس از عمل جراحی شامل ترشح از محل آناستوموز (2 درصد)، افیوژن پلورال (10 درصد)، پنوموتوراکس (4 درصد)، پنومونی (14 درصد)، آریتمی قلبی (20 درصد)، دلیریوم (4 درصد)، آسیب عصب راجعه (8 درصد) و عوارض دیررس پس از جراحی شامل تاخیر در تخلیه‌ی معده (34 درصد)، goo (gastric outlet obstruction) (2 درصد)، سندرم دامپینگ (6 درصد) و تنگی محل آناستوموز (18 درصد) بود. نتیجه‌گیری:با توجه به این که ازوفاژکتومی بدون پیلوروپلاستی عوارض ناشی از ازوفاژکتومی را افزایش نمی‌دهد و با توجه به کوتاه شدن زمان عمل، می‌توان ازوفاژکتومی را بدون پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی انجام داد.

Esophagectomy without Pyloroplasty or Pyloromyotomy

<div><p><strong>Background:</strong><em> </em>Inflammation had a key role in several pathological conditions including atherosclerosis. Previous studies indicated that the proxisome proliferatoractivated receptors (PPAR) are involved in numerous physiological and pathological conditions. The aim of this study was to investigate the effect of PPAR agonists including PPARα (fenofibrate), PPARβ/δ (GW0742), PPARγ (rosiglitazone) and pan PPAR (bezafibrate) administration on serum highsensitive Creactive protein (hsCRP) and interleukine6 (IL6) in male diabetic rats.</p><p><strong>Methods:</strong><strong> </strong>The male Wistar rats were received streptozotocin for induction of type I diabetes. Then, they were randomly divided into five groups: diabetic, diabetic + fenofibrate (100 mg/kg/day; gavage), diabetic + GW0742 (1 mg/kg/day, subcutaneous), diabetic + rosiglitazone (8 mg/kg/day; gavage) and diabetic + bezafibrate (400mg/kg/day; gavage). After 21 days, the serum levels of hsCRP and IL6 were measured using the enzymelinked immunosorbent assay (ELISA) kits.</p><p><strong>Findings:</strong><strong> </strong>Administration of different PPAR agonists did not alter serum hsCRP and IL6 concentrations in diabetic animals.</p><p><strong>Conclusion:</strong> It seems that changes of serum inflammatory markers are not responsible for effects of PPARs agonist in atherosclerosis process and other mechanisms should be studied.</p></div>