بررسی تاثیر پیش‌گیرانه‌ی تزریق میدازولام، اندانسترون و ترکیب میدازولام اندانسترون روی تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی گوش میانی و مقایسه‌ی آن با گروه شاهد

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی اثر پیش‌گیرانه‌ی ترکیب میدازولام- اندانسترون روی تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی (postoperative nausea and vomiting یا ponv) گوش میانی و مقایسه‌ی آن با اثر میدازولام و اندانسترون به تنهایی است. روش‌ها: 140 بیمار در چهار گروه تقسیم‌بندی شدند و mg/kg 0/75 میدازولام، mg 4 اندانسترون، mg/kg 0/75 میدازولام به همراه mg 4 اندانسترون و یا نرمال سالین 0/9 درصد (شاهد) به صورت وریدی و قبل از بیهوشی دریافت نمودند. بررسی تهوع و استفراغ، مصرف داروی ضد تهوع و عوارض داروها مثل سردرد و سرگیجه بعد از عمل جراحی به مدت 24 ساعت انجام شد. یافته‌ها: میزان بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی به طور چشم‌گیری در گروه میدازولام- اندانسترون کمتر از دو گروه میدازولام و اندانسترون بود (0/001 > p) و تفاوت چشم‌گیری بین گروه‌های میدازولام و اندانسترون در 24 ساعت اول بعد از عمل وجود نداشت. نیاز به داروی ضد تهوع اضافی در گروه شاهد (71/4 درصد) به طور چشم‌گیری بیشتر از سایر گروه‌ها و در گروه میدازولام- اندانسترون (11/4 درصد) کمتر از گروه‌های میدازولام (31/4 درصد) و اندانسترون (34/3 درصد) بود (0/001 > p). نتیجه‌گیری: تجویز ترکیب میدازولام- اندانسترون در پیش‌گیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی موثرتر از تجویز میدازولام و اندانسترون به تنهایی است.