بررسی تعادل ایستگاهی و ارتباط آن با میزان ترس از افتادن در بیماران دچار سکته‌ی مغزی

مقدمه: جلوگیری از وقوع زمین خوردگی، یک هدف مهم در فرایند توان بخشی بیماران دچار سکته ی مغزی است. اختلال تعادل، یکی از عوامل خطر اصلی در وقوع زمین خوردگی در مرحله ی مزمن سکته ی مغزی می باشد. با این حال، در هیچ یک از مطالعات پیشین، ارتباط بین تعادل بر اساس یافته های صفحه ی نیرو و ترس از زمین خوردن مورد بررسی قرار نگرفته بود. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط بین تعادل و ترس از زمین خوردن با استفاده از صفحه ی نیرو بود.روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، 10 بیمار دچار سکته ی مغزی در مرحله ی مزمن و 10 فرد سالم تطبیق یافته با بیماران از لحاظ متغیرهای مخدوش کننده، شرکت کردند. جهت بررسی تعادل شرکت کنندگان، از صفحه ی فشار kistler و به منظور تعیین ترس از زمین خوردن، از پرسش نامه ی (falls efficacy scale-international (fes-i استفاده شد. به منظور مقایسه ی پارامترهای تعادل بیماران و افراد سالم، از آزمون آماری independent t و جهت تعیین ارتباط بین پارامترهای تعادل و ترس از زمین خوردن، از آزمون همبستگی pearson استفاده گردید.یافته ها: تعادل بیماران بر اساس متغیرهای مرکز فشار بدن به میزان قابل توجهی کمتر از تعادل افراد سالم بود (0.05 > p). ارتباط قابل توجهی بین پارامترهای تعادل و ترس از زمین خوردگی در بیماران دچار سکته ی مغزی وجود نداشت (0.05 < p).نتیجه گیری: کاهش تعادل بیماران دچار سکته ی مغزی مزمن، عامل اصلی در وقوع زمین خوردگی و ترس از آن نیست. از این رو، بررسی و کنترل هم زمان دیگر عوامل ایجاد ترس از افتادن در شناخت بهتر عوامل موثر در وقوع زمین خوردگی و ترس از آن و انتخاب راه کارهای مناسب توان بخشی، در جلوگیری از آن کمک کننده است.