تاثیر آلوئه‌ورا بر نفروتوکسیسیتی کلیوی ناشی از جنتامایسین

قدمه: گیاه آلوئه‌ورا، یکی از گیاهان شناخته شده‌ای است که ژل آن کاربرد وسیعی در طب سنتی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی و اندازه‌گیری ترکیبات فلاونوئیدی و فنولی عصاره‌ی آلوئه‌ورا و تاثیر درمانی آن بر اثرات نفروتوکسیک ناشی از مصرف جنتامایسین بود.روش‌ها: این مطالعه، بر روی 60 سر رت نر نژاد ویستار انجام شد که به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی تقسیم شدند. موش‌های گروه 1 (گروه شاهد) آب مقطر، گروه 2 روزانه 300 میلی‌گرم/کیلوگرم عصاره‌ی آلوئه‌ورا به مدت 3 روز به صورت خوراکی و سپس، 80 میلی‌‌گرم/کیلوگرم جنتامایسین به مدت 7 روز به صورت تزریق وریدی، گروه 3 روزانه همان میزان عصاره‌ی آلوئه‌ورای خوراکی به مدت 10 روز، گروه 4 روزانه همان میزان جنتامایسین وریدی به مدت 7 روز، گروه 5 روزانه همان میزان جنتامایسین وریدی به مدت 7 روز و سپس محلول سالین، به مدت 10 روز و گروه 6 روزانه همان میزان جنتامایسین وریدی به مدت 7 روز و سپس همان میزان عصاره‌ی آلوئه‌ورای خوراکی به مدت 10 روز دریافت کردند. در پایان، تمامی حیوانات با رعایت اصول اخلاقی کشته شدند.یافته‌ها: میزان فلاونوئید و ترکیبات فنولیک در عصاره‌ی آلوئه‌ورا به ترتیب برابر با 3/8 ± 43/0 میلی‌گرم/گرم معادل rutin و 3/8 ± 80/1 میلی‌گرم/گرم معادل اسید گالیک و فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره، 38 درصد بود. شدت نفروتوکسیسیتی در گروه 2، تفاوت معنی‌داری در مقایسه با گروه‌ شاهد و گروه 3 نداشت. همچنین، شدت نفروتوکسیسیتی در گروه‌های 4، 5 و 6 به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد و گروه‌های 2 و 3 بود.نتیجه‌گیری: آلوئه‌ورا با وجود ترکیبات فنولی و آنتی‌اکسیدانی، نتوانست سبب پیش‌گیری یا کاهش تخریب توبول‌های کلیوی در اثر مصرف جنتامایسین شود.