بررسی مقایسه‌ای تسهیل دفع گوارشی به دنبال تجویز منیزیم هیدروکسید، لاکتولوز و پلی‌اتیلن گلیکول در بیماران مسموم

مقدمه: سمیت، توانایی یک ماده‌ی شیمیایی در ایجاد آسیب است. یکی از اصول کلی برخورد با فرد مسموم، آلودگی‌زدایی گوارشی می‌باشد که از مهم‌ترین روش‌های آن، استفاده از ماده‌ی مسهلی است که کمپلکس شارکول- ماده‌ی سمی را به طور سریع از دستگاه گوارش دفع کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین مسهل انتخابی با تعیین زمان دفع گوارشی به دنبال تجویز مسهل‌های اسموتیک منیزیم هیدروکسید، لاکتولوز و پلی‌اتیلن گلیکول در بیماران مسموم مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان نور در سال 1394 بود.روش‌ها: 140 بیمار به طور تصادفی در چهار گروه دریافت کننده‌ی منیزیم هیدروکسید (30 میلی‌لیتر به همراه 4-2 لیوان آب هر 1 ساعت)، لاکتولوز (30 میلی‌لیتر به همراه 4-2 لیوان آب هر 1ساعت)، پلی‌اتیلن گلیکول (70 گرم به همراه 1 لیتر آب هر 1 ساعت) و شارکول با آب قرار گرفتند. در تمام بیماران، فاصله‌ی زمانی مصرف اولین نوبت مسهل تا زمان دفع، محاسبه و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار آماری spss با یکدیگر مقایسه شد.یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری از نظر سن، جنس و نوع ماده‌ی سمی بین چهار گروه وجود نداشت. میانگین فاصله‌ی زمانی بین اولین نوبت مصرف مسهل تا زمان دفع در بین چهار گروه تفاوت‌های معنی‌داری داشت (0/001 > p).نتیجه‌گیری: در بین سه مسهل مورد مطالعه، پلی‌اتیلن گلیکول و سپس منیزیم هیدروکسید از نظر کوتاهی میانگین زمان دفع بیشترین کارایی را داشتند. گرچه، اختلافی که از نظر میانگین زمان دفع بین سه مسهل وجود داشت، در حد ناچیز بود، اما در مقایسه‌ی عملکرد تسریع دفع گوارشی این مسهل‌ها با مخلوط شارکول و آب، اختلاف معنی‌داری وجود داشت که قابل ملاحظه بود.