بررسی القای آپوپتوزیس ناشی از تیمار با عصاره‌ی پوست انار سیاه در رده‌ی سلولی ملانوما در مقایسه با سلول‌های اندوتلیال بند ناف انسان

مقدمه: نقص در آپوپتوزیس (apoptosis) نقش مهمی در تشکیل تومورها بازی می‌کند و به هم خوردن تنظیم آن، باعث مقاومت به درمان می‌شود. تاثیرات انار در مهار آپوپتوزیس و تکثیر سلولى برخی از سرطان‌ها به اثبات رسیده است. در این مطالعه، به بررسی تاثیر عصاره‌ی پوست انار سیاه بر بقای سلولی، مورفولوژی و آپوپتوزیس سلول‌های ملانوما و اندوتلیال پرداخته شد. روش‌ها: عصاره‌ی هیدروالکلی انار پوست سیاه تهیه شد. آزمون سنجش سمیت mtt (3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide) با دزهای (10، 100، 200 و 300 میکروگرم بر میلی‌لیتر) عصاره و گروه شاهد با دی‌متیل سولفوکساید 0/1 درصد، بر روی رده‌های ملانوما و اندوتلیال انجام شد. آپوپتوزیس با استفاده از کیت annexin-v و دستگاه فلوسیتومتر و مورفولوژی سلول‌ها با میکروسکوپ بررسی گردید. یافته‌ها: عصاره‌ی انار در مدت زمان 48 ساعت به طور وابسته به دز، موجب کاهش معنی‌دار درصد بقای سلول‌های ملانوما شد (05/0 > p)، اما بر سلول‌های اندوتلیال اثر سمی نداشت. تیمار با دز (77/5 میکروگرم بر میلی‌لیتر) ic50 (half maximal inhibitory concentration) منجر به القای آپوپتوزیس اولیه (43/05 درصد) و ثانویه‌ی (0/05 درصد) ملانوما گردیدکه نسبت به گروه شاهد افزایش معنی‌دار داشت (0/05 > p) و 56/9 درصد سلول‌های زنده سالم بودند. القای آپوپتوزیس در سلول‌های اندوتلیال مشاهده نشد؛ تنها سلول‌های ملانوما پس از تیمار، دچار تغییرات مورفولوژیک از جمله چروکیدگی و گرد شدن غشا شدند. نتیجه‌گیری: عصاره‌ی پوست انار سیاه، باعث القای آپوپتوزیس، مرگ و تغییر مورفولوژی سلول‌های ملانوما می‌شود، اما بر روی سلول‌های اندوتلیال اثر ندارد. به نظر می‌رسد که این عصاره، می‌تواند با آزمایش‌های بیشتر به عنوان گزینه‌ی مناسبی برای القای آپوپتوزیس سلول‌های سرطانی ملانوما به عنوان درمان کمکی استفاده شود.