بررسی فراوانی نسبی دیابت و پره‌دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی و مقایسه با گروه شاهد

مقدمه: کبد چرب غیر الکلی، شایع‌ترین بیماری مزمن کبدی در کشورهای صنعتی غربی است. پاتوﮊنز کبد چرب غیر الکلی به طور قطعی مشخص نشده است، اما بیشترین و گسترده‌ترین تئوری که حمایت می‌شود، مکانیسم مقاومت به انسولین است. از این رو، هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی فراوانی نسبی دیابت و پره‌دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بود. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر بر روی 80 فرد بیمار و 26 فرد سالم که از لحاظ سن و جنس با بیماران همسان‌سازی شده بودند، انجام گرفت. کبد چرب غیر الکلی در بیماران با استفاده از سونوگرافی به اثبات رسید و بیماران انتخاب شدند. از هر فرد، 5 سی‌سی خون دریافت و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد و مورد آنالیز قرار گرفت. داده‌های کمی با استفاده از آزمون t و داده‌های کیفی با استفاده از آزمون χ2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در صورت نیاز، از آزمون‌های multivariate نظیر انواع رگرسیون استفاده شد. یافته‌ها: از کل شرکت کنندگان، 64 نفر (60/3 درصد) زن و 42 نفر (39/7 درصد) مرد بودند. میانگین سنی افراد در گروه مورد، برابر با 10/8 ± 48/8 سال و در گروه شاهد، برابر با 13/4 ± 42/3 سال بود. از کل افراد مورد مطالعه، 44 نفر (41/5 درصد) مبتلا به پره‌دیابت و 11 نفر (10/4 درصد) مبتلا به دیابت بودند که همگی در گروه مورد بودند و در گروه شاهد، هیچ فردی مبتلا به پره‌دیابت (0/001 > p) یا دیابت (0/046 = p)نبود. پس از حذف سن به عنوان یک عامل مخدوش‌گر، هموگلوبین a1c (glycated hemoglobin)، قند خون ناشتا، انسولین، کلسترول، aspartate transaminase (ast)، alanine transaminase (alt) و قند خون دو ساعته، تنها متغیرهایی بودند هنوز تفاوت معنی‌داری میان دو گروه داشتند و در گروه مورد بیشتر بودند. همچنین، با حذف body mass index (bmi) به عنوان یک عامل مخدوش‌گر، تنها هموگلوبین a1c، قند خون ناشتا، انسولین و alt تفاوت معنی‌داری میان دو گروه نشان دادند. نتیجه‌گیری: شیوع دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکی بالا می‌باشد که حتی با حذف عوامل مخدوش‌گر، عوامل مرتبط با دیابت مانند هموگلوبین a1c، قند خون ناشتا و انسولین، با این بیماری ارتباط معنی‌داری دارد. این امر، نشان دهنده‌ی ارتباط محکم میان این دو بیماری می‌باشد.