بررسی روایی داده‌های حاصل از خودگزارش‌دهی شاخص‌های تن‌سنجی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: هر چند، امروزه در دنیا استفاده از خودگزارش‌دهی داده‌های تن‌سنجی در مطالعات اپیدمیولوژیک مرسوم است، اما پیش از این پژوهش، در کشور ما، مطالعه‌ای که به روایی داده‌های حاصل از خودگزارش‌دهی شاخص‌های تن‌سنجی پرداخته باشد، منتشر نشده بود. مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی روایی داده‌های حاصل از خودگزارش‌دهی شاخص‌های تن‌سنجی در مقایسه با مقادیر اندازه‌گیری شده، در زیرگروهی از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.روش‌ها: مطالعه‌ی مقطعی حاضر، بر روی 200 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شده بودند، انجام شد. شاخص‌های تن سنجی شامل وزن، قد، دور کمر و دور باسن توسط آزمون‌گر اول از تمام افراد به صورت شفاهی سوال گردید و ثبت شد. سپس این شاخص‌ها، با استفاده از روش‌های استاندارد، توسط آزمون‌گر دیگر به طور دقیق و هر کدام سه بار، اندازه‌گیری و ثبت شد. جهت کاهش خطا، تمام اندازه‌گیری‌ها توسط یک نفر انجام شد. میانگین سه اندازه‌گیری در تجزیه و تحلیل‌های آماری استفاده شد.یافته‌ها: میانگین مقادیر گزارش شده‌ی وزن (2/72 کیلوگرم) به طور معنی‌داری از مقادیر اندازه‌گیری شده (72.8 کیلوگرم) کمتر بود (0.040 = p). میانگین مقادیر گزارش شده‌ی دور کمر (86.5 سانتی‌متر) به طور معنی‌داری کمتر از مقادیر اندازه‌گیری شده (91.2 سانتی‌متر) بود (0.001 > p). همبستگی معنی‌داری بین مقادیر گزارش‌شده‌ی شاخص‌های تن‌سنجی با مقادیر اندازه‌گیری شده وجود داشت؛ به طوری که، این ضرایب از 0.60 در مورد دور کمر، تا 0.95 در مورد وزن متغیر بود. در 73 درصد از موارد دارای وزن طبیعی و 91 درصد موارد اضافه وزن و چاقی، مقادیر گزارش شده در تطابق کامل با مقادیر اندازه‌گیری شده بود. در کل افراد مورد مطالعه، 87 درصد از موارد چاقی شکمی که توسط دور کمر اندازه‌گیری شده تشخیص داده شده بود، توسط داده‌های دور کمر گزارش شده نیز تایید شد؛ اما در کمتر از 13 درصد موارد، افرادی که در دور کمر اندازه‌گیری شده، چاقی شکمی نداشتند، با داده‌های دور کمر گزارش شده، دارای چاقی شکمی طبقه‌بندی شده بودند.نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از وجود روایی داده‌های حاصل از خودگزارش‌دهی داده‌های تن‌سنجی در این جامعه بود. لذا، می‌توان در تحقیقات اپیدمیولوژیک، به داده‌های تن‌سنجی خودگزارش‌شده‌ی این افراد، اعتماد کرد.

Validation Study of SelfReported Anthropometric Indices among the Staff of the Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

<p>Background: Musculoskeletal disorders are relatively prevalent in office employees at hospitals. These disorders are related to several ergonomic risk factors including failure to accommodate physical job demands, repetitive motions, contact stress, and poor or inappropriate body postures. This study was conducted to evaluate musculoskeletal disorders in computer office workers at Alzahra hospital, Isfahan, Iran.<p>Methods: We performed this crosssectional descriptiveanalytic study at Alzahra hospital on summer 2014. Overall, 71 office workers were enrolled in the study via systematic sampling method. Ergonomic risk factors were evaluated using the Rapid Office Strain Assessment (ROSA) checklist. The Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaire (CMDQ) was used to assess musculoskeletal disorders. We analyzed the data using Spearman and Pearson correlation tests.<p>Findings: Musculoskeletal discomfort was mostly prevalent in neck, low back and shoulder area, respectively. 97.2 percent of participants had ROSA final scores of 5 and more. Spearman correlation test showed a direct relationship between the ROSA final score and severity of musculoskeletal discomfort in upper limb area including arm, forearm and wrist (P &lt; 0.05); this relationship did not exist for other parts of the body.<p>Conclusion: Based on the ROSA scores, most of the computer workers were prone to musculoskeletal disorders. Therefore, it is necessary to make proper ergonomic interventions targeting body postures and work place improvements.