اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره‌ی بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی 70 و پروتئین کربونیل بافت قلب در موش‌های دیابتی شده

مقدمه: استفاده‌ی هم‌زمان از فعالیت‌های‌های ورزشی و دارو، به ویژه داروهای گیاهی، از رویکردهای درمانی در افراد مبتلا به دیابت به شمار می‌رود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر 6 هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره‌ی بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی 70 (70 heat shock protein یا 70hsp) و پروتئین کربونیل (protein carbonyl یا pc) بافت قلبی موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 40 سر موش نر نژاد ویستار، در 5 گروه قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg 40) القا شد. برنامه‌ی تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه، با سرعت 20 متر در دقیقه و با شیب 5 درجه) بود. عصاره‌ی‌ بنه نیز با دوز mg/kg 25 (5 روز در هفته) خورانده شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرینی، موش‌ها بیهوش شدند و بافت قلب جدا شد. سطح 70hsp و پروتئین کربونیل بافت قلب به روش elisa (enzyme-linked immunoassay) و رنگ‌سنجی شیمیایی سنجش شدند. یافته‌ها: سطح 70hsp در گروه دیابتی شده تحت تمرین هوازی همراه با دریافت عصاره‌ی بنه، به طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه شاهد دیابتی بود (0/003 = p). بین سطح پروتئین کربونیل گروه‌های مورد پژوهش، اختلاف معنی‌داری آماری مشاهده نشد (0/740 = p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، تمرین هوازی همراه با مصرف گیاهان دارویی خاص، نسبت به استفاده از هر یک از این روش‌ها به تنهایی، به عنوان یک روش درمانی مکمل، رویکرد مناسب‌تری جهت کاهش عوارض قلبی ناشی از دیابت باشد.