بررسی اثر ضد باکتریایی مشتقات جدید تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین علیه باکتری‌های بیماری‌زای گرم منفی

مقدمه: گسترش سویه‌های مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها در باکتری‌های گرم منفی بیمارستانی، تهدیدی جدی برای بیماران، کارکنان بیمارستان‌ها و سلامت عمومی به شمار می‌رود. محققین، شناسایی و استفاده از ترکیبات جدید ضد باکتریایی را، یکی از موثرترین راه حل‌ها برای مقابله با این تهدیدات می‌دانند. مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین از شناخته‌شده‌ترین ترکیبات جدید ضد باکتری هستند. در این مطالعه، اثر ضد باکتریایی ترکیبات پیش‌گفته، بر سه پاتوژن گرم منفی بیمارستانی proteus mirabilis، shigella dysenteriae و acinetobacter baumannii مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: برای بررسی اثر ضد باکتریایی ترکیبات، روش انتشار در چاهک همراه با اندازه‌گیری قطر هاله‌ی مهار رشد به کار گرفته شد. از روش رقیق‌سازی در پلیت 96 خانه، جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (mic یا minimum inhibitory concentration) استفاده گردید. یافته‌ها: از میان مشتقات ایمیدازولیدین، تتراهیدروپیریمیدین و تیازول، تنها ترکیب تیازول 4 بر باکتری‌های مورد بررسی اثر مهاری داشت. در آزمایش‌ها، قطر هاله‌ی 16/4 و 19/3 میلی‌متر و mic 125 و 62/5 میکروگرم بر میلی‌لیتر، به ترتیب برای اثر مهاری بر باکتر‌ی‌های proteus mirabilis و shigella dysenteriae برای این ترکیب ثبت گردید. البته، خود این مشتق بر acinetobacter baumannii هیچ گونه اثری نداشت. نتیجه‌گیری: در این مطالعه قدرت مهاری یکی از مشتقات جدید تیازول بر دو باکتری shigella dysenteriae و proteus mirabilis نشان داده شد و می‌توان با انجام آزمایش‌های تکمیلی in vitro و in vivo و شناخت بیشتر خواص درمانی و سمیت این ترکیب، به استفاده از آن برای مقابله با باکتری‌های بیماری‌زا امیدوار بود.