تاثیر پیاسکلیدین بر القای کندروژنز از سلول‌های بنیادی مشتق از چربی انسان در داربست فیبرین

مقدمه: آسیب‌های بافت غضروف یکی از مشکلات موجود در کلینیک است و روش‌های درمانی رایج منجر به ترمیم کامل آسیب‌ها نمی‌شود. از این رو، مهندسی بافت در این جهت مورد توجه است. در مهندسی بافت از مواد زیستی، عوامل رشد و سلول مناسب استفاده می‌شود. از آن جایی که عوامل رشد مانند tgf-β (transforming growth factor beta) منجر به هایپرتروفه شدن بافت غضروف تهیه شده می‌گردد، دستیابی به عوامل القا کننده‌ی مناسب‌تر ضرورت دارد. مطالعات نشان داده است که پیاسکلیدین بر کندروسیت‌های کشت یافته تاثیر مثبت داشته است. از این رو، در این تحقیق تاثیر پیاسکلیدین بر القای کندروژنز و غضروف‌سازی از سلول‌های بنیادی مورد بررسی قرار گرفت.روش‌ها: نمونه‌های چربی از سه بیمار، طی جراحی لیپوساکشن به دست آمد. سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (adipose tissue-derived stem cells یا adscs) از بافت چربی استخراج و تا پاساژ سوم تکثیر داده شد. سپس، سلول‌ها در داربست فیبرین تحت تاثیر محیط کشت القای کندروژنیک به مدت 21 روز کشت داده شد. میزان تکثیر و بقا‌ی سلول‌ها با روش mtt [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide] و میزان بیان ژن‌های اگریکان،کلاژن ii و x با استفاده از تکنیک real-time pcr ( real-time polymerase chain reaction) مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: میزان تکثیر و بقای سلول‌ها در داربست فیبرین، در گروهای مختلف، تفاوت قابل توجهی نداشت (0/05 < p)؛ اما میزان بیان ژن‌های کلاژن ii و اگریکان تحت پیاسکلیدین به طور چشم‌گیری در مقایسه با گروه دارای tgf-β افزایش و بیان ژن کلاژن x به طور معنی‌داری کاهش نشان داد (0/01 > p).نتیجه‌گیری: ترکیب پیاسکلیدین در روند القای غضروف‌سازی از سلول‌های بنیادی به طور کامل موثر است و بر کاهش هایپرتروفه شدن سلولی نیز تاثیر چشم‌گیری دارد.