تاثیر سطح قند خون قبل، حین و پس از عمل جراحی بر پی‌آیند بیماران دچار آسیب مغزی ناشی از تروماتاثیر سطح قند خون قبل، حین و پس از عمل جراحی بر پی‌آیند بیماران دچار آسیب مغزی ناشی از تروما

مقدمه: ترومای مغزی، یکی از مشکلات بزرگ بهداشتی در سطح جهان با مرگ و میر بالا است و ایجاد افزایش قند خون هم‌زمان، می‌تواند باعث تشدید اثرات سوء شود؛ اما در این ارتباط، نظریه‌ی واحدی وجود ندارد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف مقایسه‌ی تاثیر سطح قند خون قبل، حین و پس از عمل جراحی بر پی‌آیند بیماران دچار آسیب مغزی ناشی از تروما به انجام رسید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی آینده‌نگر، 100 بیمار مبتلا به آسیب مغزی تحت عمل جراحی کرانیوتومی (craniotomy) مورد مطالعه قرار گرفتند و سطح قند خون آنان در قبل، حین و پس از عمل بررسی شد. همچنین، وضعیت همودینامیک و پی‌آیند بیماری در دو گروه دارای قند خون طبیعی و بالا، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافته‌ها: ضربان قلب در دقایق 15 (0/027 = p)، 60 (0/018 = p) و 105 (0/010 = p) و نیز در ریکاوری (0/006 = p)، در گروه دارای قند خون بالا، بیشتر بود؛ اما در کل، تغییرات ضربان قلب در بین دو گروه متفاوت نبود (0/610 = p). در بررسی درصد اشباع اکسیژن شریانی (2spo) نیز تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در هیچ یک از زمان‌ها مشاهده نشد. بررسی فشار خون متوسط نیز نشان داد که در دقایق 45 (0/025 = p) و 60، فشار خون متوسط بیماران دارای قند خون طبیعی، به طور معنی‌داری بالاتر بود (0/016 = p)؛ اما در مجموع، روند تغییرات فشار خون متوسط نیز در بین دو گروه اختلاف معنی‌دار نداشت (0/850 = p). میانگین مدت زمان تهویه‌ی مکانیکی در گروه‌ دارای قند خون بالا، به طور معنی‌داری بیشتر بود (0/009 = p). نتیجه‌گیری: افزایش قند خون در بیماران دچار آسیب مغزی، با بروز برخی اختلالات همودینامیک در حین عمل همراه است و می‌تواند بر پیش‌آگهی و پی‌آیند بیماری آثار نامطلوب داشته باشد. از این رو، لازم است بیماران دچار آسیب مغزی در تمامی مراحل بستری اعم از قبل عمل، حین عمل و بعد از عمل جراحی، تحت نظارت دقیق از نظر سطح قند خون قرار گیرند و کنترل دقیق بر روی قند خون بیماران معمول گردد.