بررسی وضعیت عفونت مجدد با لیشمانیوز جلدی در مراجعین به مرکز تحقیقات بیماری‌های پوستی و سالک صدیقه طاهره (س)، اصفهان

مقدمه: اگر چه بیماری لیشمانیوز جلدی از نظر مرگ و میر و معلولیت در مقایسه با سایر بیماری‌ها مشکل زیادی نمی آفریند ولی به دلایل زیادی، نظیر طولانی بودن دوره‌ی زخم، تاثیر نامطلوب در چهره‌ی فرد، احتمال عفونت‌های ثانوی، بار درمانی سنگین برای جامعه، طول درمان بیماری و عوارض ثانوی ناشی از درمان با داروهای موجود، مشکلات بسیاری به بار آورده است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور بررسی وضعیت عفونت مجدد با لیشمانیوز در افرادی انجام گرفت که سال‌ها قبل به این بیماری مبتلا بودند و پس از بهبودی، در طی سالیان بعد، با گزش جدید پشه‌ی ناقل به بیماری مبتلا شدند.روش‌ها: بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به آزمایشگاه سالک صدیقه‌ی طاهره‌ی (س) اصفهان، در سال‌های 1391 و 1392 شناسایی شدند و با مراجعه به سوابق آن‌ها و اطلاعات موجود، نسبت به این که پیشتر به عفونت لیشمانیوز جلدی مبتلا شده باشند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک این افراد بر حسب سن، جنس، تعداد و محل ضایعات، سابقه‌ی مهاجرت به محل‌های آندمیک، ملیت و شغل بررسی شد.یافته‌ها: از مجموع 1087 بیمار مورد بررسی، تعداد 75 نفر (6/8 درصد) به عفونت مجدد مبتلا شده بودند. میانگین سنی این افراد، 20/91 ± 34/73 سال بود و 54/7 درصد آن‌ها را زنان تشکیل می‌دادند.نتیجه‌گیری: در تعدادی از افراد مبتلا به لیشمانیوز جلدی، پس از چند سال از بهبودی، ممکن است عفونت مجدد با گزش جدید اتفاق افتد. بنابراین، نمی‌توان ادعا نمود که لیشمانیوز جلدی به طور کامل دارای مصونیت‌زایی است. این که این عدم مصونیت به خاطر تفاوت سوش و یا ژنوتیپ‌های مختلف است و یا این که، مرور زمان یا بیماری‌های زمینه‌ای دیگر در این افراد باعث کاهش ایمنی می‌گردد، نیاز به بررسی و تحقیقات بیشتری دارد.