تاثیر کینزیوتیپینگ عضله‌ی گاسترکنمیوس روی تعادل و اسپاستیسیته در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی مزمن

مقدمه: سکته‌ی مغزی یک ضایعه‌ی عصبی- عروقی در مغز است که فلج یک نیمه از بدن از علامت‌های شاخص آن می‌باشد. اختلال در کنترل تعادل توسط تعامل پیچیده‌ای از اختلالات حسی، حرکتی و شناختی ایجاد می‌شود و اغلب، بزرگ‌ترین تاثیرش را روی بیماران از طریق اختلالات بلند مدت، محدودیت در فعالیت‌ها و کاهش مشارکت در جامعه می‌گذارد. هدف این مطالعه، بررسی اثر چسب درمانی (کینزیوتیپ) روی تعادل و اسپاستیسیته‌ی بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی بود. روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور، 22 بیمار 30 تا 65 ساله‌ی مبتلا به سکته‌ی مغزی با فلج یک نیمه از بدن انتخاب و بر اساس نیمه‌ی فلج (راست یا چپ) به دو گروه اختصاص داده شدند. در طول پژوهش، هر دو گروه، کینزیوتیپ را به مدت 1 ساعت روی پوستشان دریافت کردند. از آزمون timed up and go test (tug) جهت بررسی کنترل تعادل حین عملکرد حرکتی و از مقیاس modified modified ashworth scale (mmash) جهت ارزیابی اسپاستیسیته عضلات پلنتارفلکسور قبل، بلافاصله بعد و 1 ساعت بعد از مداخله استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل نتایج درون گروهی حاکی از کاهش معنی‌دار نمره‌ی آزمون tug و همچنین، تون عضله‌ی گاسترکنمیوس دو گروه بود. با مقایسه‌ی بین گروهی، چنین مشخص شد که کینزیوتیپ روی بهبود کنترل تعادل بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی با فلج نیمه‌ی چپ تاثیرگذارتر است. نتیجه‌گیری: اطلاعات حاصل از تحقیق حاضر نشان دهنده‌ی تاثیر مثبت کینزیوتیپ عضله‌ی گاسترکنمیوس در بهبود اسپاستیسیته و تعادل حین عملکردهای حرکتی ضد جاذبه می‌باشد؛ به ویژه در آن دسته از بیماران، که نیم‌کره‌ی راست مغزشان آسیب دیده است.