بررسی ارتباط بین عوامل مستعد کننده با عملکرد و برخی متغیرهای دموگرافیک در مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر

مقدمه: بیماری آلزایمر مشکلی بزرگ برای سلامت جامعه محسوب می‌شود و بر روابط بین فردی و نیز اجتماعی اثر می‌گذارد. به خاطر طولانی شدن دوره‌ی مراقبت، نیاز به داشتن مراقبت کنندگان در حال افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین عوامل مستعد کننده با عملکرد و برخی متغیرهای دموگرافیک در مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، جمعیت مورد مطالعه شامل 56 مراقب بیماران مبتلا به آلزایمر در شهر اصفهان در سال 1392 بود. عوامل مستعد کننده شامل آگاهی با 30 سوال، نگرش با 14 سوال و نحوه‌ی عملکرد مراقبین با 15 سوال در قالب پرسش‍‌‌نامه‌ی محقق‌ساخته و به روش مصاحبه سنجیده شد. روایی پرسشنامه‌ها توسط متخصصان آموزش بهداشت و روان‌پزشک و پایایی آن با استفاده از ضریب cronbachs alpha مورد تایید قرار گرفت. سنجش ارتباط عوامل مستعد کننده و نحوه‌ی عملکرد با متغیرهای مستقل، با استفاده از آزمون regression چندگانه انجام شد. یافته‌ها: حدود 92 درصد مراقبین را زنان تشکیل می‌دادند، اکثر مراقبین در محدوده‌ی سنی 60-41 سال قرار داشتند و اغلب آن‌ها دارای تحصیلات زیر دیپلم، متاهل و خانه‌دار بودند. وضعیت آگاهی مراقبین، خوب و وضعیت نگرش و عملکرد آنان، متوسط ارزیابی شد. نمره‌ی آگاهی با متغیر تحصیلات (0/009 = p) و نمره‌ی نگرش با متغیرهای جنس (0/001 > p)، سن (0/001 = p)، تحصیلات 0/001 = p)، وضعیت تاهل (0/006 = p) و ماه مراقبت (0/002 = p) دارای ارتباط معنی‌دار بود. نحوه‌ی عملکرد مراقبین فقط با آگاهی آنان ارتباط مستقیم داشت. نتیجه‌گیری: از آن جایی که بیشتر مراقبین را زنان تشکیل می‌دادند و از طرف دیگر اکثر مراقبین، خانوادگی بودند، و با توجه به ماهیت پیش‌رونده و طولانی مراقبت از این گونه بیماران و به دلیل ارتباط مستقیم آگاهی مراقبین در مورد آلزایمر با نحوه‌ی عملکرد آنان، آموزش و نیز ایجاد حمایت‌های اجتماعی با رویکردهای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی از مراقبین زن، خانواده بیماران و مراقبین غیررسمی در اولویت قرار می‌گیرد.