مقایسه‌ی دگزامتازون، متوکلوپرامید و اندانسترون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل سزارین

مقدمه: یکی از معضلاتی که پس از سزارین ایجاد می‌شود، تهوع و استفراغ است. تاثیر چشمگیر داروهای ضد تهوع و استفراغ در کاهش این معضل به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه، مقایسه‌ی اثر داروی اندانسترون، دگزامتازون و متوکلوپرامید برای کنترل این عارضه است.روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، تعداد 210 بیمار زن کاندید عمل جراحی سزارین غیر اورژانسی به 3 گروه 70تایی تقسیم شدند و بیهوشی عمومی دریافت کردند. برای گروه اول، داروی اندانسترون، گروه دوم دگزامتازون و گروه سوم متوکلوپرامید در قبل عمل تزریق شد. اثرات 3 دارو در کاهش تهوع و استفراغ بیماران در فاصله‌ی زمانی 0، 2، 4 و 8 ساعت پس از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری kruskal-wallis و جدول فراوانی تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: تزریق اندانسترون، متوکلوپرامید و دگزامتازون در پایان عمل جراحی، باعث کاهش تهوع و استفراغ بیماران پس از عمل شد. میزان کاهش تهوع و استفراغ در 4 ساعت بعد از عمل در هر سه گروه تفاوت معنی‌دار داشت. مصرف دگزامتازون، بیشترین حالت تهوع و استفراغ را به دنبال داشت (0/007 = p).نتیجه‌گیری: در بیمارانی که تحت عمل سزارین با بیهوشی عمومی قرار می‌گیرند، جهت کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می‌توان از داروی اندانسترون و متوکلوپرامید استفاده کرد که اثربخشی طولانی‌تری را در 4 ساعت بعد از عمل را نشان می‌دهد.