بررسی نتایج درمانی تزریق متیل پردنیزولون استات به همراه گچ‌گیری در مقایسه با تزریق متیل پردنیزولون استات به تنهایی در بیماران مبتلا به دکورون

مقدمه: اجماع نظر واحدی درباره‌ی درمان مناسب در درمان بیماری دکورون وجود ندارد. این مطالعه در جهت مقایسه‌ی تزریق متیل پردنیزولون استات به همراه گچ‌گیری در برابر تزریق متیل پردنیزولون استات به تنهایی در درمان بیماری دکورون طراحی و اجرا شد. روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شده، 88 بیمار مبتلا به دکورون از بین بیمارانی که از شهریورماه 1392 تا شهریورماه 1393 به بیمارستان الزهرا (س) و مطب خصوصی پژوهشگران در شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول تزریق mg 1 متیل پردنیزولون استات در اولین کمپارتمان اکستانسور مچ دست به همراه گچ‌گیری به مدت سه هفته انجام شد و در گروه دوم تنها تزریق mg 1 متیل پردنیزولون استات صورت گرفت. بیماران از نظر شدت درد و فراوانی نسبی تندرنس و آزمون finkelstein ارزیابی شدند. یافته‌ها: شدت درد و فراوانی نسبی تندرنس و آزمون finkelstein در هر دو گروه مشابه هم و به طور قابل توجهی کم شده بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌آید هر دو روش درمانی به صورت مساوی موثر هستند؛ اما به علت این که گچ‌گیری برای بیماران ناراحتی ایجاد می‌کند، از این رو تزریق کورتون به تنهایی در درمان بیماری دکورون بهتر از استفاده از تزریق کورتون به همراه گچ‌گیری است.