بررسی فراوانی علایم بالینی، دموگرافیک و آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوکلئوز عفونی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان

مقدمه: سندروم منونوکلئوز عفونی، یک بیماری حاد است که اغلب در اثر عفونت اولیه با ویروس اپشتین‌بار ایجاد می‌شود. با توجه به شیوع بالا وگسترش جهانی این سندروم و طیف وسیع علایم بالینی و آزمایشگاهی آن و نیز محدود بودن مطالعات مربوط به آن در کشور، مطالعه‌ی حاضر در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد.روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی توصیفی بود که در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه‌ی آماری مورد مطالعه، بیماران با تشخیص نهایی بالینی و سرولوژیک سندروم منونوکلئوز عفونی بستری شده در بخش‌های عفونی اطفال و بزرگسالان این مرکز طی سال‌های 91-1380 بودند. کلیه‌ی بیمارانی که در طی این مدت در این بیمارستان بستری شده بودند، از نظر علایم بالینی، آزمایشگاهی و عوارض بررسی شدند. اطلاعات بیماران به وسیله نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: در مجموع 49 بیمار، 25 نفر (51 درصد) مرد و 24 نفر (49 درصد) زن با میانگین سنی 9.6 +21.2 سال و دامنه‌ی 44-3 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. عموم علایم و نشانه‌های مشاهده شده در این بیماران بر حسب گروه‌های سنی اختلاف معنی‌دار نداشت. تب (89.8 درصد)، گلودرد (81.6 درصد)، بلع دردناک (55.1 درصد) و لرز (42.9 درصد) شایع ترین علایم و فارنژیت اگزوداتیو (93.9 درصد)، لنفادنوپاتی موضعی (63.3 درصد) و اسپلنومگالی (34.7 درصد) شایع‌ترین نشانه‌ها در این بیماران بود.نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، به نظر می‌رسد که شیوع علایم، نشانه‌ها و یافته‌های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوکلئوز عفونی در بیمارستان آموزشی الزهرای (س) اصفهان، مشابه آمارهای جهانی است. اما با توجه به نقایص این مطالعه و عدم وجود مطالعه‌ی مشابه در سطح کشور جهت مقایسه و نیز با توجه به محدود بودن این مطالعه به یک مرکز، لازم است جهت تعیین دقیق‌تر اپیدمیولوژی این سندروم، مطالعات وسیع‌تر در سایر مراکز کشور انجام گیرد.