بررسی مقایسه‌ای عوامل خطر ارگونومیک تهدید کننده‌ی جراحان اعصاب در دو وضعیت ایستاده و نشسته در حین عمل جراحی کرانیوتومی

مقدمه: جراحان اعصاب حین عمل جراحی کرانیوتومی که در دو وضعیت نشسته و ایستاده انجام می‌شود، به دلیل به درازا کشیدن عمل و حفظ یک وضعیت ثابت حین عمل، در صورت عدم وضعیت‌گیری صحیح، می‌توانند مستعد مشکلات عضلانی اسکلتی مختلف باشند. با توجه به این که تا زمان اجرای این پژوهش، مطالعه‌ی عینی با استفاده از روش‌های علمی بر روی وضعیت جراحان اعصاب حین عمل کرانیوتومی صورت نگرفته بود، پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی عوامل خطر ارگونومیک جراحان اعصاب حین عمل جراحی کرانیوتومی به روش عینی در دو وضعیت ایستاده و نشسته به انجام رسید.روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی مقطعی، با مراجعه به اتاق عمل، از 20 وضعیت ایستاده و 20 وضعیت نشسته‌ی جراحان اعصاب در حین انجام عمل، عکس‌برداری شد و با استفاده از ابزار آنالیز qec (quick exposure check) و reba (rapid entire body assessment)، خطر ابتلا به مشکلات عضلانی اسکلتی در سه گروه کم، متوسط و بالا در آنان تعیین و طبقه‌بندی شد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: درصد کلی خطر ابتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی نیز در دو وضعیت ایستاده و نشسته به ترتیب 10.06 ± 36.39 و 6.70 ± 31.60 درصد بود و تفاوت دو گروه، معنی‌دار نبود (0.090 = p). سطح مواجهه با استفاده از ابزار reba در دو وضعیت ایستاده و نشسته به ترتیب دارای میانگین 1.52 ± 6.00 و 0.90 ± 3.63 بود و طبق آزمون t، اختلاف دو وضعیت در این ابزار، معنی‌دار بود (0.001 > p).نتیجه‌گیری: جراحان مغز و اعصاب در حین اعمال جراحی کرانیوتومی چه در وضعیت ایستاده و چه در وضعیت نشسته، دارای سطح مواجهه‌ی متوسطی در نواحی مختلف بدن مانند شانه/بازو، مچ دست/دست و گردن هستند که این خطر، در وضعیت ایستاده بالاتر می‌باشد. از این رو، پیشنهاد می‌گردد، ضمن انجام مطالعات بیشتر و با حجم نمونه‌ی بالاتر و در سطح وسیع‌تر، نسبت به تامین تجهیزات و امکانات کافی برای کاهش خطر مواجهه با عوامل زمینه‌ساز اختلالات اسکلتی عضلانی در جراحان اقدام شود و نسبت به ارتقای سطح دانش پزشکان در این زمینه در دوره‌های بازآموزی، گردهمایی‌ها و همایش‌ها اقدام گردد.