تعیین اکتیویته‌ی اندام‌های قلب، کبد و کلیه در اسکن پرفیوژن قلب با رادیوداروی 99mtc-mibi با استفاده از روش تلفیق نماها

مقدمه: برآورد دوز جذبی بیماران، اولین گام در حفاظت در برابر تشعشع است. بررسی میزان دوز جذبی در پزشکی هسته‌ای، به کمی‌سازی اکتیویته در اندام‌ها بستگی دارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اکتیویته‌ی محاسبه شده از روش تلفیق نماها، به منظور استفاده در محاسبات دوز جذبی و پیش‌بینی خطرات احتمالی ناشی از پرتو ‌بود. روش‌ها: افراد تحت مطالعه، در فاصله‌های زمانی 15،60 و 120 دقیقه بعد از تزریق رادیوداروی 99mtc-sestamibi، در اسکن پرفیوژن قلب، زیر دوربین گامای دو ‌سر قرار گرفتند و اسکن از هر دو نمای خلفی و قدامی انجام شد. سپس با استفاده از روش تلفیق نماها، اکتیویته‌ی اندام‌های قلب، کبد و کلیه و همچنین برداشت رادیودارو در این اندام‌ها، به صورت درصدی از دوز تزریق شده محاسبه شد. یافته‌ها: اکتیویته‌ی به دست‌آمده برای قلب، کبد و کلیه در مرحله‌ی استراحت، به ترتیب 0/45-0/10، 4/19-0/26 و 2/03-0/68 میلی‌کوری و در مرحله‌ی استرس، به ترتیب 0/65-0/14، 2/70-0/47 و 2/63-0/46 میلی‌کوری بود. برداشت رادیودارو در اسکن پرفیوژن قلب، در قلب 3/5-0/6، در کبد 23/1-1/4 و در کلیه، 14/1-2/6 درصد از دوز تزریق شده به دست آمد.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، با نتایج مطالعات مشابه همخوانی به نسبت خوبی دارد. از این رو، روش تلفیق نماها به همراه روش متداول حذف زمینه به عنوان روش تصحیح زمینه، از دقت به نسبت خوبی در کمی‌سازی اکتیویته‌ی اندام‌ها در اسکن پرفیوژن قلب برخوردار است.