بررسی تاثیر متیل فنیدات بر اثر ضد دردی متادون در موش صحرایی

مقدمه: از مشکلات استفاده از اپیوئیدها، تحمل به اثرات ضد دردی است. یکی از راه‌های کاهش دوز مصرفی و در نتیجه، تحمل و وابستگی به اپیوئیدها اضافه نمودن عوامل غیر اپیوئیدی به رژیم دارویی است. از طرفی، مطالعات نشان داده است که استفاده‌ی مکرر از داروی متیل فنیدات، که از دسته آمفتامین‌ها است، سبب افزایش بیان گیرنده‌های اپیوئیدی مو و کاهش درد می‌شود. بنابراین، در این مطالعه به بررسی اثر متیل فنیدات بر اثر ضد دردی متادون پرداخته شد.روش‌ها: در این مطالعه، از 9 گروه 8 تایی موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده‌ی وزنی 20 ± 270 گرم استفاده شد. گروه‌ها شامل گروه شاهد (دریافت کننده‌ی نرمال سالین)، سه گروه دریافت کننده‌ی متیل فنیدات (5، 10 و 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، سه گروه دریافت کننده‌ی متادون (5، 10 و 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و دو گروه ترکیبی متادون (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) با متیل فنیدات (5 و 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بود. تاخیر در احساس درد با استفاده از دستگاه درد حرارتی (آزمون پلانتار) بررسی شد.یافته‌ها: مصرف متیل فنیدات به صورت خوراکی فقط در دوز 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم دارای اثر ضد دردی بود. همچنین، ترکیب دوزهای غیر موثر متیل فنیدات به همراه 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم متادون، اثرات ضد دردی متادون را در دقیقه‌ی 60 پس از مصرف خوراکی به طور معنی‌داری افزایش داد.نتیجه‌گیری: به طور کلی، متیل فنیدات اثر ضد دردی متادون در مدل حیوانی را افزایش داد.