مکانیسمهای جدید مولکولی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها در باکتری‌ها

فقط زمان کوتاهی بعد از کشف آنتی‌بیوتیک‌ها توسط الکساندر فلمینگ، باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها گزارش شدند. در کنار مکانیسم‌های قدیمی مقاومت در باکتری‌ها، مکانیسم‌های جدیدی توسط محققین مختلف توصیف پیشنهاد شده است. برای مثال، به تازگی، یک اپرون جدید d-آلانین-d-سرین به نام vanl، که باعث مقاومت به آنتی‌بیوتیک ونکومایسین می‌شود، گزارش شد. محققین نشان داده‌اند که از دست رفتن پورین ompk36 در یک سویه‌ی کلبسیلا پنومونیه، که نقش مهمی در نفوذ آنتی‌بیوتیک‌ها به داخل سلول دارد، باعث مقاومت بالا به کارباپنم‌ها می‌شود. در سال 2011، برای اولین بار مقاومت کامل به آنتی‌بیوتیک تیگسیکلین گزارش شد که در آن آنزیم منواکسیژناز وابسته به فلاوین tetx باعث هیدروکسیله شدن آنتی‌بیوتیک و در نتیجه، غیرفعال شدن آن شده بود. در سال 2012، یک مقاومت بالا به آنتی‌بیوتیک موپریسین توصیف شد که توسط یک لوکوس جدید به نام mupb واسطه‌گری می‌شد. همچنین، در سال 2013 نشان داده شد که سویه‌هایی از باکتری انتروکوک فکالیس می‌توانند آنتی‌بیوتیک داپتومایسین را از محل هدف اصلی‌اش، یعنی محل تقسیم دیواره‌ی سلولی، به مکان‌های دیگر منتقل کرده، اثر آن را مهار کنند. یک مکانیسم جدید دیگر در باکتری بولخوردریا پسودومالئی گزارش شد که در آن، ژن هدف آنتی‌بیوتیک سفتازیدیم (pbp3) به طور کامل حذف شده بود. از طرف دیگر، نقش جدید ریبوسویچ‌ها در مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی در سال 2013 گزارش شد. همچنین، مطالعات اخیر نشان‌دهنده‌ی ارتباط پاسخ sos و حد نصاب احساس (quorum sensing) با مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌باشد؛ مکانیسم‌های جدید مقاومت در بیوفیلم‌ها و سلول‌های persister نیز شناخته شده است. در این مقاله‌ی مروری، به انواع این مکانیسم‌های جدید پرداخته شده است.