بررسی توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان

مقدمه: بیماری اپی‌کندیلیت ‏جانبی بیماری شایعی است که در بعضی از موارد، با وجود درمان‌های مختلف، پاسخی به درمان نمی‌دهد. درمان بیماران مبتلا به اپی‌کندیلیت‏ جانبی، در درجه‌ی اول، به صورت conservative از تزریق کورتون در موضع می‌باشد، ولی در صورت همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال، درمان مذکور به تنهایی موثر واقع نخواهد شد و از درمان جراحی و دکامپرس کردن عصب رادیال استفاده می‌شود. مطالعه‌ی حاضر، با هدف تعیین توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان به انجام رسید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی مقطعی، بیماران مبتلا به اپی‌کندیلیت جانبی که در سال 93-1392 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان آیت‌اله کاشانی اصفهان مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتلای این افراد به اپی‌کندیلیت جانبی و سندرم تونل رادیال از طریق معاینه‌ی فیزیکی و مصاحبه تعیین و همراهی دو بیماری مذکور، با استفاده از emg (electromyogram) و ncv (nerve conduction velocity) در بیماران تایید شد. یافته‌ها: در 24 نفر (46/2 درصد) در معاینه‌ی بالینی، اپی‌کندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. همچنین، بر اساس یافته‌های emg و ncv در 19 مورد (36/5 درصد)، اپی‌کندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. بر حسب نتایج emg و ncv در 4 مورد (7/7 درصد)، بین اپی‌کندیلیت جانبی با سندرم تونل کارپ همراهی وجود داشت و در 7 مورد (13/5 درصد)، اپی‌کندیلیت جانبی با اسکلروز کندیل لترال آرنج همراهی داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، همراهی دو بیماری سندرم تونل رادیال و اپی‌کندیلیت جانبی عارضه‌ شایعی است و بایستی بیماران مبتلا به هر یک از این دو عارضه، به ویژه موارد مقاوم به درمان که با وجود درمان‌های conservative بهبودی قابل توجهی پیدا نمی‌کنند، مورد بررسی‌های دقیق کلینیکی و پاراکلینیکی به منظور بررسی همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال قرار بگیرند.