بررسی اثر درمانی تکنیک‌های دستی در بیماران مبتلا به اختلال کارکرد مفصل ساکروایلیاک

مقدمه: درگیری مفصل ساکروایلیاک، یکی از علل کمردرد در 30-15 درصد موارد است. چندین مطالعه درمان‌های مختلفی را برای درمان اختلال کارکرد ساکروایلیاک مطرح کرده‌اند که از بین آن‌ها به مانیپولاسیون نیز اشاره شده است، اما با وجود شیوع بالای این اختلال هنوز روش درمانی مشخصی برای آن معرفی نشده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر مانیپولاسیون در بهبود این اختلال بود.روش‌ها: افراد دارای درد کمر یا باتوک که از بین آزمایش‌های تشخیصی اختلال کارکرد ساکروایلیاک، حداقل 3 آزمایش مثبت داشتند و در magnetic resonance imaging (mri) لومبوساکرال علت دیگری برای درد کمر آن‌ها وجود نداشت، به شرط داشتن سایر معیارهای ورود به مطالعه، تحت مانور posterior innominate rotation قرار گرفتند. خود بیماران به مدت یک ماه در منزل تکنیک self-mobilization posterior innominate را انجام می‌دادند. قبل از مداخله و 1 ماه پس از آن، درد بیمار با استفاده از visual analog scale (vas) و توانایی انجام فعالیت‌های مختلف با استفاده از oswestry disability index اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: 34 بیمار از نظر درد کمر ارزیابی شدند که پس از مداخله، درد کمر در 22 نفر (64/70 درصد) بهبود یافته بود (0/05 > p). کارکرد و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره‌ی زندگی در 29 بیمار ارزیابی شد و پس از مداخله، این توانایی در 23 نفر (79/31 درصد) افزایش داشت (0/05> p).نتیجه‌گیری: انجام یک بار مانیپولاسیون posterior innominate rotation و انجام روزانه‌ی آن توسط بیمار به مدت یک ماه، تاثیر مثبتی در کاهش درد کمر و بهبود کارکرد داشت.