بررسی روش‌های مختلف مایع ‌درمانی در بیماران ضربه‌‌ی مغزی و ارتباط آن با پیامد بیماران

مقدمه: مایعات مختلفی نظیر نرمال‌سالین، سالین هیپرتونیک و سرم‌کلوئید برای جبران مایعات از دست‌رفته‌ی بدن بعد از ضربه‌ی ‌مغزی استفاده می‌شود. این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر تجویز محلول‌های مختلف بر علایم حیاتی، وضعیت الکترولیت‌های سرمی و وضعیت اسید و باز در بیماران پس از ضربه‌‌ی مغزی انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی‌ تحلیلی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان، پرونده‌ی 340 بیمار دچار ضربه‌‌ی مغزی و وضعیت اسمولاریتی در آن‌ها بررسی شد. همچنین، توزیع متغیرهای همودینامیک، گازهای خونی، الکترولیت‌ها، نیاز به ونتیلاتور و مرگ ‌و میر بر حسب وضعیت اسمولاریتی تعیین و با آزمون‌های آماری one-way anova و repeated measures anova تحلیل شد.یافته‌ها: در طی مدت اقامت بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه، 74 نفر (21.8 درصد) فوت کردند. نیاز به تهویه‌ی مکانیکی بر حسب نوع مایع دریافتی تفاوت معنی‌داری داشت و درصد کمتری از بیماران تحت‌ درمان با مایع هیپر اسمولار (0.042 = p) (در سه گروه هیپر، ایزو و هیپو اسمولار به ترتیب 48.4، 64.4 و 56.4 درصد) نیاز به تهویه‌ی مکانیکی پیدا کردند. همچنین، فراوانی مرگ ‌و میر در گروه ایزو اسمولار به طور معنی‌داری بیشتر از دو گروه دیگر بود (0.001 > p) (در سه گروه هیپر، ایزو و هیپو اسمولار به ترتیب 15.6، 37.8 و 17.9 درصد).نتیجه‌گیری: استفاده از محلول‌های هیپر اسمولار در بیماران دچار ضربه‌‌ی مغزی، ثبات مطلوب‌تری را در وضعیت همودینامیک و الکترولیتی بیماران به همراه خواهد داشت و میزان مرگ ‌و میر نیز کمتر خواهد بود. از این رو، استفاده از محلول‌های هیپر اسمولار در صورتی که تداخل مصرف در بیماران نداشته باشد، نسبت به محلول‌های ایزو اسمولار و هیپو اسمولار ارجحیت دارد.