تهیه‌ی داربست نانوالیاف فیبرین/پلی وینیل الکل به روش الکتروریسی جهت کاربرد در مهندسی بافت

مقدمه: امروزه، نانو کامپوزیت‌های پلیمری زیست تخریب پذیر، با دارا بودن خواص مکانیکی و زیست سازگاری مناسب، از اهمیت ویژه‌ای در مهندسی بافت برخوردار هستند. هدف از انجام این مطالعه، ساخت و ارزیابی داربست نانوکامپوزیتی فیبرین/پلی‌وینیل الکل به روش الکتروریسی و زیستایی سلولی بر روی آن می‌باشد. روش‌ها: داربست نانو کامپوزیتی فیبرین/پلی‌وینیل الکل، با مقدار 28/5 درصد وزنی فیبرین نسبت به پلیمر، با روش الکتروریسی تهیه شد. درصد تخلخل داربست با استفاده از نرم‌افزار matlab و شکل تخلخل‌ها، پراکندگی آن‌ها و اندازه‌ی نانوالیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شدند. آزمون جذب آب و اندازه‌گیری زاویه‌ی تماس انجام شد. همچنین، برای ارزیابی زیستایی سلول بر روی داربست از سلول‌های بنیادی مشتق از چربی انسانی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین اندازه‌گیری قطر الیاف داربست فیبرین/پلی‌وینیل الکل الکتروریسی شده، 500 نانومتر به دست آمد. متوسط اندازه‌ی تخلخل در نمونه‌ی تهیه شده 7/1 میکرومتر و تخلخل 83/81 درصد به دست آمد. همچنین، میانگین زاویه‌ی تماس 31/71 درجه و میانگین جذب آب 24 ساعته، 68/5 درصد بود. آزمون بررسی زیستایی سلول اختلاف معنی‌داری را نسبت به گروه‌های شاهد نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می‌توان از داربست الکتروریسی شده‌ی فیبرین/پلی‌وینیل الکل در مهندسی بافت غضروف و عصب استفاده کرد.