بررسی کیفیت زندگی سالمندان تحت پوشش مراکز بهداشتی - درمانی استان اصفهان و ارتباط آن با افسردگی و شاخص توده‌ی بدنی

مقدمه: چالش اصلی بهداشت عمومی در قرن بیستم، «افزایش امید به زندگی» بود، در حالی که چالش اصلی در قرن بیست و یکم، «‌زندگی با کیفیت بهتر» است. هدف از زندگی سالمندان، ‌نه تنها عمر طولانی و زنده بودن آن‌ها، ‌بلکه بهبود کیفیت زندگی آنان می‌باشد. هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی چگونگی کیفیت زندگی سالمندان و ارتباط آن با افسردگی و شاخص توده‌ی بدنی (bmi یا body mass index) در استان اصفهان بود.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود که در سال 1389 بر روی 637 سالمند در استان اصفهان به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای خوشه‌ای چند مرحله‌ای تصادفی انجام شد. اطلاعات کیفیت زندگی و نمره‌ی افسردگی بر اساس پرسش‌نامه‌های کیفیت زندگی 36 موردی و مقیاس افسردگی سالمندان جمع‌آوری شد. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار spss به روش آمار توصیفی و آزمون‌های t، anovaone-way و نیز آزمون‌های ضریب همبستگی spearman و pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: 637 سالمند با میانگین سنی 6/32 ± 68/74 سال (بالاترین سن 89 سال) در مطالعه وارد شدند. میانگین نمره‌ی کیفیت زندگی 20/60 ± 54/56 بود. مرد بودن، سن پایین‌تر و افزایش سطح تحصیلات، با کیفیت زندگی و برخی از ابعادآن ارتباط مستقیمی داشت و تنها در بعد فعالیت فیزیکی با bmi رابطه‌ی معکوس مشاهده شد.نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی سالمندان در حد متوسط است و نیاز به توجه بیشتری دارد. مطالعه‌ی حاضر در راستای مطالعات قبلی است که در آن، کیفیت زندگی با افزایش سن، زن بودن و تحصیلات پایین‌تر کاهش نشان داد. همچنین، از نظر وضعیت روانی، رابطه‌ای میان افسردگی و ابعاد کیفیت زندگی مشاهده نشد که می‌تواند نشان دهنده‌ی تعدد عوامل موثر بر کیفیت زندگی سالمندان باشد.