بررسی ارتباط سطح سرمی منیزیم بیماران مولتیپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران

مقدمه: کمبود برخی میکروالمنت‌ها در بیماران مولتیپل تروما که در بخش‌ مراقبت‌های ویژه بستری هستند، بسیار با اهمیت است و می‌تواند منجر به بروز اختلالات شدید و افرایش ناخوشی و مرگ و میر در این بیماران گردد. منیزیم، از جمله کاتیون‌هایی است که نقش اساسی در فعل و انفعالات سلولی و بسیاری از اعمال حیاتی بدن دارد، اما مطالعات اندکی در مورد ارتباط آن با عوامل التهابی و تاثیر آن‌ها بر مرگ و میر بیماران مولتیپل تروما انجام گرفته است. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین ارتباط سطح سرمی منیزیم بیماران مولتیپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران انجام شد.روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی، 80 بیمار مولتیپل تروما که در سال 1394 در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و ارتباط سطح سرمی منیزیم آنان با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران سنجیده شد.یافته‌ها: میانگین سطح سرمی منیزیم بیماران مورد مطالعه، 0/33 ± 1/69 میلی‌گرم در دسی‌لیتر (دامنه‌ی 2/66-1/2 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) بود و 46 نفر (57/5 درصد) دارای سطح منیزیم پایین و 34 نفر (42/5درصد) دارای سطح منیزیم طبیعی بودند. بر حسب آزمون همبستگی pearson، بیماران هیپومنیزیمی، مدت زمان تهویه‌ی مکانیکی بیشتر، سطح اینترلوکین 1 پایین‌تر و سطح سدیم و پتاسیم بالاتری داشتند.نتیجه‌گیری: سطح سرمی منیزیم با سطح سرمی اینترلوکین 1، سدیم، بیلی‌روبین، پلاکت و مدت زمان ونتیلاسیون ارتباط معنی‌داری داشت، اما با مرگ و میر بیماران مولتیپل تروما ارتباط معنی‌داری نداشت.