بررسی مقایسه‌ای میانگین برون‌ده قلبی اندازه‌گیری شده با دو روش فونوکاردیوموگرافی و اکوکاردیوگرافی ترانس‌توراسیک در بیماری‌های دریچه‌ای و مادرزادی قلب

مقدمه: هدف این مطالعه، مقایسه‌ی برون‌ده قلبی حاصل از روش ترانس توراسیک اکوکاردیوگرافی و فونوکاردیوگرافی در بیماران مبتلا به بیماری‌های دریچه‌ای و ناهنجاری‌های مادرزادی قلبی بود. روش‌ها: تعداد 71 نفر بیمار (39 پسر و 32 دختر) با محدوده‌ی سنی 5 روز تا 13 سال (با میانگین سنی 22/5 ماه) تحت بررسی قرار گرفتند و برون‌ده قلبی در این افراد به روش ترانس توراسیک اکوکاردیوگرافی اندازه‌گیری شد. سپس صداهای قلبی توسط استتوسکوپ الکترونیک ضبط شد و تحت آنالیز صوتی قرار گرفت و برون‌ده قلبی با استفاده از این آنالیز محاسبه شد. یافته‌ها: میانگین برون‌ده قلبی حاصل از دو روش ترانس توراسیک اکوکاردیوگرافی و فونوکاردیوگرافی، به ترتیب 0/98 ± 4/62 و 0/96 ± 4/55 گزارش شد. مقادیر حاصل از ترانس توراسیک اکوکاردیوگرافی، به طور معنی‌داری بیشتر از مقادیر حاصل از فونوکاردیوگرافی بود (p<0/050). آنالیز همبستگی pearson، همبستگی معنی‌داری را میان برون‌ده قلبی در دو روش ترانس توراسیک اکوکاردیوگرافی (0/99 = r) و فونوکاردیوگرافی (0/74 = r) نشان داد (p<0/050). نتیجه‌گیری: برون‌ده قلبی محاسبه شده به روش فونوکاردیوگرافی، نمی‌تواند جایگزین دقیقی برای مقادیر جاصل از تراس توراسیک اکوکاردیوگرافی باشد. با این وجود، با توجه به همبستگی گزارش شده، فونوکاردیوگرافی می‌تواند تخمین قابل قبولی از برون‌ده و وضعیت قلبی بیمار نشان دهد و به نظر می‌رسد روش مناسبی برای غربال‌گری بیماران در مراکز و مناطقی باشد که امکانات پیشرفته مانند اکو را در اختیار ندارند.