بررسی مقایسه‌ای سطح سرمی ویتامین d در بیماران مبتلا به هپاتیت c

مقدمه: ویتامین d علاوه بر تنظیم هموستاز کلسیم و سلامت استخوان، در یک سری از اقدامات غیر کلاسیک مانند بیماری‌های مزمن کبد دخالت دارد. از این رو، با توجه به اهمیت بیماری هپاتیت c و شیوع به نسبت بالای آن در کشور و همچنین شیوع بالای کمبود ویتامین d در جامعه، این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی ویتامین d در بیماران مبتلا به هپاتیت c و مقایسه‌ی آن با گروه شاهد به انجام رسید.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی، 60 بیمار مبتلا به هپاتیت c (گروه مورد) و 60 فرد سالم (گروه شاهد) انتخاب شدند و سطح ویتامین d آنان اندازه‌گیری شد و همراه با دیگر عوامل در بین دو گروه مورد و شاهد با استفاده از نرم‌افزار spss مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین سطح سرمی ویتامین d در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 18/53 ± 26/23 و 13/61 ± 29/60 بود و اختلاف معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد (0/260 = p). از طرف دیگر، 3 نفر (0/5 درصد) از گروه مورد دارای سطح پایین ویتامین d بود، اما در گروه شاهد، فردی با کمبود ویتامین d مشاهده نشد. همچنین، در گروه مورد 43 نفر (71/7درصد) و در گروه شاهد 36 نفر (60/0 درصد) کمبود ویتامین d داشتند و توزیع فراوانی کمبود ویتامین d در دو گروه، اختلاف معنی‌داری داشت (0/033= p).نتیجه‌گیری: شیوع کمبود ویتامین d در بیماران مبتلا به هپاتیت c به طور معنی‌داری بالاتر از افراد عادی است و شیوع بالای کمبود این ویتامین، علاوه بر تاثیر بر سایر اندام‌ها و عملکرد آن‌ها، می‌تواند در کاهش کیفیت درمان هپاتیت c تاثیر قابل توجهی داشته باشد و منجر به تحمیل هزینه‌های اقتصادی بالا بر بیمار و سیستم بهداشت و درمان گردد. از این رو، ضمن توصیه به انجام مطالعات بیشتر، پیشنهاد می‌شود بیماران مبتلا به هپاتیت c قبل از شروع درمان، از نظر سطح سرمی ویتامین d مورد بررسی قرار گیرند و اقدامات جبرانی از جمله تجویز مکمل ویتامین d در آنان انجام گیرد.