بررسی نقش پیش‌آگهی دهنده‌ی سطح سرمی سلنیوم بیماران دچار آسیب‌های چندگانه در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه بر نیاز به تهویه‌ی مکانیکی و مدت زمان آن و ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران

مقدمه: سلنیوم یکی از عناصر کمیاب بدن است که در بدن نقش های فیزیولوژیک متعددی را ایفا می کند. کمبود این عنصر، می تواند بسیاری از سلول های ایمنی و مدیاتورها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، اختلال در سطح سرمی آن باعث اختلال در عملکرد اعضا و در نهایت، سپس و نارسایی اندام ها و کاهش بقا می شود. از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش پیش آگهی دهنده سطح سرمی سلنیوم در بیماران دچار آسیب های چندگانه، در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه، بر نیاز به تهویه مکانیکی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران به انجام رسید.روش ها: طی یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1394، 80 بیمار دچار آسیب های چندگانه که در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و نقش پیش آگهی دهنده سطح سرمی سلنیوم در آن ها در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه بر نیاز به تهویه مکانیکی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران بررسی گردید.یافته ها: میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران مورد مطالعه، 77.54±44.9 بود و 43 نفر (53.8 درصد) دارای سطح سلنیوم پایین و 37 نفر (46.2 درصد) دارای سطح سلنیوم طبیعی بودند. بر حسب آزمون همبستگی pearson، سطح سرمی سلنیوم با سطح اینترلوکین 6، لکوسیت، هماتوکریت، ph، pao2/fio2، ضربان قلب، (gcs) glasgow coma scale و امتیاز (apache ii score یا acute physiology and chronic health evaluation ii score)، همبستگی معنی داری داشت (p<0.050)، اما با سایر متغیرها رابطه معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: سطح سرمی سلنیوم با نیاز به تهویه مکانیکی بیماران دچار آسیب های چندگانه، ارتباط معنی داری نداشت، اما با اینترلوکین 6، مرگ ومیر بیماران، میانگین ضربان قلب، میزان رسوب اریتروسیتی، لکوسیت، هماتوکریت، ph، pao2/fio2، gcs و امتیاز apache در دو گروه با سطح سلنیوم پایین و طبیعی اختلاف معنی داری داشت.