مقایسه‌ی اثر افزودن نیتروگلیسیرین، دگزامتازون و دارونما به لیدوکائین در بی‌حسی ناحیه‌ای داخل وریدی: یک مطالعه‌ی بالینی تصادفی

مقدمه: چندین مطالعه در مورد اثرات افزودن هر یک از داروهای نیتروگلیسیرین و دگزامتازون به لیدوکائین، بر کیفیت بی‌حسی ناحیه‌ای داخل وریدی انجام شده است. با این حال، مطالعه‌ای در مورد مقایسه‌ی اثرات افزودن این دو دارو به این منظور انجام نشده است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور مقایسه‌ی اثرات افزودن نیتروگلیسیرین یا دگزامتازون به لیدوکائین بر کیفیت بیهوشی ناحیه‌ای داخل وریدی طراحی گردید. روش‌ها: در یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 90 بیمار با درجات بیهوشی i و ii بر اساس american society of anesthesiologists (asa) کاندیدای عمل جراحی انتخابی دست و ساعد، به طور تصادفی وارد یکی از سه گروه لیدوکائین (لیدوکائین + دارونما)، دگزامتازون (لیدوکائین + دگزامتازون) و نیتروگلیسیرین (لیدوکائین + نیتروگلیسیرین) شدند. زمان شروع بلوک‌های حسی و حرکتی و از بین رفتن آن‌ها، زمان شروع درد تورنیکه، میزان مواد مخدر مورد نیازدر طی ریکاوری بیماران و عوارض جانبی احتمالی، ثبت و در سه گروه مقایسه شد. یافته‌ها: شروع بلوک حسی و حرکتی در گروه‌های دگزامتازون و نیتروگلیسیرین در مقایسه با گروه لیدوکائین سریع‌تر بود (0/050>p). زمان از بین رفتن بلوک حسی و حرکتی، به طور واضحی در گروه دگزامتازون طولانی‌تر بود و مصرف مخدر نیز در این گروه در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (0/050>p). اختلاف معنی‌داری از نظر شروع درد تورنیکه بین سه گروه وجود نداشت (0/050>p). از نظر سن، جنس و مدت زمان عمل جراحی، اختلاف معنی‌داری بین سه گروه وجود نداشت (0/050>p). نتیجه‌گیری: افزودن دگزامتازون به لیدوکائین در بی‌حسی ناحیه‌ای داخل وریدی، کیفیت بی‌حسی را بیش از نیتروگلیسیرین و دارونما بهبود می‌بخشد.