نقش سلول‌های دندریتیک تحمل‌زا در درمان بیماری‌های خودایمن

سلول‌ دندریتیک، سلول‌ ویژه‌ی عرضه کننده‌ی آنتی‌ژن می‌باشد که نقش مهمی در فعال‌ سازی پاسخ‌های ایمنی و القای تحمل دارد. این سلول‌ها، دارای دو زیر گروه اصلی سلول‌های دندریتیک معمولی و سلول‌های دندریتیک پلاسموسایتوئید می‌باشند. بیماری‌های خودایمن به علت شکست تحمل پاسخ‌های ایمنی بدن رخ می‌دهد. دیدگاه‌های درمانی متداول جهت درمان بیماری‌های خودایمن بر مبنای عوامل و داروهای غیر اختصاصی استوار است. مصرف این عوامل، اغلب اثرات جانبی شدیدی به دنبال دارد. فهم بهتر از فنوتیپ و عملکرد سلول‌های دندریتیک، موجب ایجاد شیوه‌‌های متعدد برای ساخت سلول‌های دندریتیک تحمل‌زا (tolerogenic dendritic cells یا toldcs) در محیط آزمایشگاهی شد. سلول دندریتیک تحمل‌زا، نقش مهمی در حفظ تحمل ایمنی از طریق ایجاد آنرژی، القای جمعیت لنفوسیت‌های t تنظیمی و یا حذف سلول‌های t اتوراکتیو دارد. مطالعه‌ بر روی مدل‌های حیوانی و آزمایشگاهی، موجب استفاده از این سلول‌ها در درمان بیماری‌های خودایمن شد. در این مقاله، عوامل و مکانسیم‌های مختلف تولید کننده‌ی سلول‌های دندریتیک تحمل‌زا، کاربرد آن‌ها در القای تحمل و سرکوب پاسخ‌های خودایمن در مدل‌های حیوانی و کارآزمایی‌های بالینی را شرح داده می‌شود. در انتها، در مورد نکات مهم پیش رو در استفاده از این سلول‌ها در درمان بیماری‌های خودایمن بحث خواهد شد.