اثر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی قبل و بعد از القای سرطان پستان بر سطح سرمی آیریسین و رشد تومور در موش balb/c

مقدمه: آیریسین مایوکاینی است که می‌تواند به عنوان یک نشانگر جدید، ارتباط بین ورزش و کاهش شیوع و پیشرفت سرطان را نشان دهد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی قبل و بعد از القای سرطان پستان بر سطح سرمی آیریسین و رشد تومور در موش balb/c بود.روش‌ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی، 40 سر موش آزمایشگاهی نژاد balb/c ماده، به روش تصادفی در 4 گروه شاهد، تومور، ورزش و ورزش به همراه تومور قرار گرفتند. تمرین اصلی، 4 هفته قبل ‌و ‌4 ‌هفته ‌بعد از ایجاد تومور با شدت‌های 70 و 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (maximum rate of oxygen consumption یا vo2max) اجرا گردید. موش‌های گروه تومور و گروه ورزش به همراه تومور، از طریق جراحی زیر جلدی با تومور آدنوکارسینومای پستان موشی، مبتلا به سرطان شدند. رشد تومور هر هفته اندازه‌گیری گردید. در پایان مطالعه، تومورها با جراحی برداشته شدند. میزان آیریسین سرم، با روش enzyme-linked immunosorbent assay (elisa) اندازه‌گیری شد. برای بررسی بیان ژن vascular endothelial growth factor (vegf) از روش real-time polymerase chain reaction (real-time pcr) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t و ضریب همبستگی pearson در سطح معنی‌داری 0/05 > p تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: کاهش معنی‌داری در میزان رشد تومور در گروه ورزش به همراه تومور نسبت به گروه تومور مشاهده گردید. سطح سرمی آیریسین به ‌طور معنی‌داری در گروه ورزش و ورزش به همراه تومور، به ترتیب نسبت به گروه شاهد و گروه توموری افزایش یافت. میزان بیان vegf در گروه ورزش به همراه تومور نسبت به گروه تومور کاهش معنی‌داری نشان داد (0/003 = p). ارتباط معنی‌داری بین سطوح آیریسین با نسبت رشد تومور درگروه ورزش به همراه تومور مشاهده شد (0/001 > p، 0/916- = r).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که نقش مثبت تمرینات منظم هوازی در کاهش رشد سلول‌های سرطانی پستان موش‌های balb/c از طریق افزایش سطح آیریسین و کاهش بیان vegf، باشد.