مقایسه تراکم مواد معدنی مهره‌های کمری بین زنان ورزشکار و غیر ورزشکار غیر یائسه

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تراکم مواد معدنی مهره‌های کمری (bmd یا bone mineral density) زنان ورزشکار و غیر ورزشکار غیر یائسه بود. روش: 15 ورزشکار زن دونده با سن 81.4 ± 80.33 سال، وزن 22.4 ± 33.57 کیلوگرم، قد 31.5 ± 13.164 سانتی‌متر و شاخص توده بدنی 21.2 ± 41.21 کیلوگرم بر متر مربع و 15 زن غیر ورزشکار با سن 02.5 ± 73.36 سال، وزن 67.10 ± 00.68 کیلوگرم،‌ قد 17.4 ± 20.161 سانتی‌متر و شاخص توده بدنی 34.4 ± 78.26 کیلوگرم بر متر مربع که همگی غیر یائسه و در محدوده سنی 45-30 سال بودند، به عنوان آزمودنی در تحقیق شرکت نمودند. bmd مهره‌های کمری توسط روش dual-energy x-ray absorptiometry (dexa) اندازه‌گیری شد. داده‌ها به کمک نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی‌داری (05.0 ? p) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: در ناحیه مهره‌های کمری (4l-1l)، بر اساس معیار z-score و t-score، تمام زنان ورزشکار وضعیت بافت استخوانی طبیعی داشتند؛ در حالی که 3.13 درصد از زنان غیر ورزشکار، دچار ناهنجاری استئوپنی بودند. همچنین، bmd مهره‌های کمری زنان ورزشکار به ‌طور معنی‌داری بیشتر از غیر ورزشکاران بود. در ضمن، تفاوت معنی‌دار آماری بین مقادیر t-score و z-score ناحیه مهره‌های کمری زنان ورزشکار و غیر ورزشکار مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که دویدن می‌تواند باعث افزایش bmd مهره‌های کمری زنان غیر یائسه گردد و به عنوان یک روش موثر غیر دارویی می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از پوکی استخوان ایفا نماید.