بررسی تغییرات سرعت هدایت عصبی در اندام تحتانی فوتبالیست‌ها

مقدمه: اعصاب اندام تحتانی در ورزشکاران (مانند فوتبالیست‌ها) به ‌دلیل کار فیزیکی شدید، در معرض آسیب‌های مکانیکی می‌باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر ورزش حرفه‌ای و منظم مانند فوتبال بر اعصاب اندام تحتانی در دانشجویان پسر فوتبالیست حرفه‌ای شیراز طراحی گردید. روش‌: در سال 86-1385 تعداد 20 نفر دانشجوی پسر فوتبالیست به عنوان گروه مورد و 15 نفر دانشجوی پسر غیر فوتبالیست به ‌عنوان گروه شاهد انتخاب گردیدند. افراد این دو گروه از لحاظ سن، قد، وزن و دمای پوست پا مقایسه و همگون شدند. سپس تحت اندازه‌گیری سرعت هدایت عصبی به روش استاندارد اعصاب اندام تحتانی غالب و غیر غالب قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss با سطح معنی‌دار 05.0 ? p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: سرعت تاخیر حرکتی اعصاب تیبیال و پرونئال عمقی اندام غالب گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد طولانی‌تر بود (05.0 ? p). همچنین سرعت تاخیر حسی اعصاب پرونئال سطحی و پتانسیل عمل مرکب (compound nerve action potential یا cnap) عصب تیبیال هر دو پای غالب و غیر غالب گروه مورد نسبت به گروه شاهد طولانی‌تر بود (05.0 ? p). سرعت هدایت عصبی (ncv یا nerve conduction velocity) اعصاب تیبیال و پرونئال مشترک در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش معنی‌داری داشت (05.0 ? p). نتیجه‌گیری: اندام درگیر ورزشکاران، در معرض ضربات و آسیب‌های درونی و بیرونی می‌باشد. به عبارتی، فوتبال ورزشی با برخورد بالا است که باعث آسیب و گیر افتادگی تحت بالینی اعصاب می‌شود.