اثر فوری زانوبند بر فعالیت عضلات اندام تحتانی در مرحله ایستایی راه رفتن در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر آنی استفاده از زانو بند حمایت کننده کشکک بر هم انقباضی و فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی طی مرحله ایستایی راه رفتن در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی بود. روش: فعالیت الکترومایوگرافی عضلات پهن خارجی، پهن داخلی، راست رانی، دوقلو خارجی، دوسررانی، نیم وتری، سرینی میانی و سرینی بزرگ 16 زن دچار درد کشککی-رانی با میانگین سنی 93.1±94.23 سال قبل و پس از پوشیدن زانو بند هنگام راه رفتن ثبت و مقایسه شد. از آزمون t همبسته برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته‌ها: فعالیت الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی طی کل مرحله ایستایی هنگام استفاده از زانو بند در مقایسه با قبل از آن به‌طور معنی‌داری (049.0=p) بیشتر بود. فعالیت عضله نیم وتری در هنگام استفاده از زانو بند نسبت به شرایط بدون زانوبند طی مرحله انتقال وزن (045.0=p) و کل مرحله ایستایی (03.0=p) کمتر بود. فعالیت هیچ یک از عضلات در زیر مراحل میانی و پروپالژن در دو شرایط با و بدون استفاده از زانو بند اختلاف معنی‌داری را نشان نداد. نتایج هیچ‌گونه اختلاف معنی‌داری را در مقادیر هم انقباضی بین عضلات پهن داخلی و خارجی و بین عضلات جانب داخلی (عضله نیم وتری و پهن داخلی) و جانب خارجی (دوقلو خارجی، دوسررانی، پهن خارجی) زانو در شرایط استفاده از زانو بند نسبت به شرایط بدون زانو بند نشان نداد. نتیجه‌گیری: به دلیل افزایش فعالیت عضله پهن داخلی و کاهش فعالیت الکترومایوگرافی عضله نیم وتری هنگام استفاده از زانو بند حمایت کننده کشکک در مرحله ایستایی راه رفتن، این امر محتمل است که میزان اوج گشتاور اکستنسوری طی مرحله ایستایی در بیماران هنگام استفاده از زانو بند حمایت کننده کشکک افزایش یابد.