ارتباط پلی مورفیسم پروموتر ژن ( TGF-B1 (-509C>T با هپاتیت B مزمن در بیماران ایرانی مراجعه‌کننده به بیمارستان طالقانی تهران

مقدمه: عفونت هپاتیت b یک مشکل بهداشتی جهانی است. ویروس هپاتیت b از سیستم ایمنی ذاتی فرار می‌کند و به‌طور عمده سیستم ایمنی اکتسابی علیه آن عمل می‌کند. فاکتور رشد تراریختی ? (tgf-?) در پستانداران دارای سه ایزوفورم است. اخیراً مشخص شده که tgf-?1 می‌تواند همانندسازی ویروس هپاتیت b را مهار کند همچنین بیان زیاد این فاکتور در فیبروز کبدی موثر است. در این مطالعه ارتباط پلی مورفیسم پروموتر tgf-?1 (-509c>t) با هپاتیت b مزمن مورد بررسی قرار گرفت. روش‌: در این مطالعه مورد- شاهدی 109 فرد مبتلا به هپاتیت b مزمن و 109 فرد سالم بررسی شدند. روش pcr-rflp به‌منظور تعیین ژنوتیپ افراد به‌کار گرفته شد. ابتدا با استفاده از واکنش زنجیره پلی مراز (pcr) توالی مورد نظر تکثیر شد سپس محصول آن مورد هضم آنزیمی eco81i قرار گرفت و 15 نمونه برای تایید نتایج توالی یابی شد. یافته‌ها: در جمعیت بیماران فراوانی ژنوتیپ‌های cc، ct و tt به‌ترتیب برابر 3.19%، 6.59% و 1.21% و در جمعیت شاهد برابر 3.30%، 3.52% و 4.17% بود. فراوانی آلل‌های c و t در بیماران (1.49% و 9.50%) و در افراد شاهد (4.56% و 6.43%) تفاوت معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: از آنجا که بین ژنوتیپ‌های پلی مورفیسم -509c>t در گروه شاهد و بیمار ارتباط معنی‌داری وجود نداشت، می‌توان گفت این پلی مورفیسم به‌عنوان یک فاکتور پیش‌آگهی هپاتیت b مزمن در بیماران ایرانی مطرح نیست.