تعیین الگوی حساسیت به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین تازوباکتام (تازوسین) در عفونت‌های بیمارستانی

مقدمه: امروزه کاربرد آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر سفالوسپورین‌های نسل سوم و چهارم و کارباپنم‌ها و همچنین مقاومت به این آنتی‌بیوتیک‌ها در عفونت‌های بیمارستانی رو به افزایش است. از طرف دیگر، اطلاعاتی مبنی بر حمایت کاربرد پیپراسیلین تازوباکتام (تازوسین) به عنوان درمان تجربی عفونت‌های باکتریال متوسط تا شدید وجود دارد. با توجه به نداشتن اطلاعات کافی در این زمینه در نواحی تحت پوشش خودمان لازم دانسیتم تا حساسیت گونه‌های باکتریال جدا شده از کشت بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی بستری در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان را نسبت به این آنتی‌بیوتیک تعیین کنیم. روش: در این مطالعه مقطعی که از سال 1388 تا 1389 در بیمارستان مرجع و آموزشی الزهرای (س) اصفهان انجام گرفت، تعداد 90 نمونه کشت باکتریایی جدا شده از خون، ادرار و دستگاه تنفسی بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی در بخش‌های مختلف این بیمارستان وارد مطالعه شد. جهت تشخیص گونه‌های باکتریایی از آزمایشات استاندارد فنوتیپی استفاده شد. سپس الگوی آنتی‌بیوگرام با روش e-test انجام گردید. یافته‌ها: از بین90 نمونه بررسی شده در این مطالعه، 73 نمونه باکتری گرم منفی مورد ارزیابی قرار گرفت و مابقی گرم مثبت بودند. بیش از 78 درصد باکتری‌های gr- رشد یافته و بیش از 88 درصد باکتری‌های gr+ رشد یافته در کشت بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی در بیمارستان الزهرا (س) نسبت به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین تازوباکتام حساس بودند. نتیجه‌گیری: اطلاعات به ‌دست آمده از این مطالعه می‌تواند جهت شروع درمان تجربی با پیپراسیلین تازوباکتام در موارد عفونت‌های متوسط تا شدید باکتریال توسط پزشکان منطقه خودمان کمک کننده باشد.